Klare lijn

In zijn biografie ‘Peter Pontiac’ duikt Jeroen Thijssen diep in de wilde jaren van de striptekenaar

Het is feitelijk maar een klein kringetje, dat van Nederlandse stripauteurs. Dan hebben we het over oudgedienden als Dick Matena, Joost Swarte en Hanco Kolk, tot aan meer hedendaagse namen als Peter van Dongen, Guido van Driel, Typex, Aimée de Jongh, Erik Kriek of Barbara Stok. Er valt eigenlijk nauwelijks van te leven, maar ze doen hun best.

Desondanks komen ze vaak tot fraaie resultaten. Je zou ze wat meer statuur gunnen, maar strips en statuur, dat begint pas in Vlaanderen en vloeit vervolgens over naar Frankrijk. In Amsterdam en omstreken zijn de meeste striptekenaars helaas levenslang veroordeeld tot een bestaan in het ondergrondse.

Neiging tot zelfdestructie

Tussen al die namen zwierf jarenlang tekenaar Peter Pontiac (), als een soort eigenzinnige prins der duisternis. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig woonde hij voornamelijk in afgebladderde Amsterdamse kraakpanden en vergooide hij zijn zuurverdiende centen aan ‘smack’, versneden heroïne van de Zeedijk.

Een neiging tot zelfdestructie waarvan hij abusievelijk dacht dat het cool was, zo legde hij later – eenmaal afgekickt – uit. Seks, drugs en rock-’n-roll, nietwaar? Toen was hij inmiddels gesetteld in Bussum, w

Joost Swarte

Joost Swarte: &#;Aanvankelijk was mijn aandacht voor gebouwen oppervlakkig: ze dienden als decor voor mijn strips. Wel vroeg ik me altijd al af wat een gebouw expressief maakt. Mijn tekeningen waren van meet af aan heel gedetailleerd, dus de gebouwen in het decor ook. Ik dwing mezelf aldoor rekenschap te geven van hoe de ruimte in elkaar zit. Ik gebruik architectuur omdat het zo&#;n belangrijke rol speelt in ons dagelijks leven. Daarbij scheppen gebouwen ook mogelijkheden voor het verhaal. Je kunt bijvoorbeeld twee personages tegelijk laten zien, op verschillende verdiepingen, of aan weerskanten van een hoek. Die zien elkaar dan niet, of misschien wel, maar dan verstaan ze elkaar niet. Zit meteen een verhaal in. Een gebouw is dan ook nog eens handig om spanning te creëren: als iemand binnen zit, terwijl je door het raam ziet dat er buiten iets gebeurt, voel je als kijker de dreiging. Ik groeide steeds verder in die architectuur. Begin jaren zeventig laaide de belangstelling voor de Amsterdamse School op. Ik las er alles over. Automatisch werd die belangstelling zichtbaar in mijn werk, zoals &#; vermoed ik &#; iedere architectonische stroming wel eens is opgedoken in mijn werk. Studeren, dat doe ik met mijn potlood. Als vanzelf stuit je dan op maatverhoudingen, op

Personalia

Cornelis Jan Aarts vermoedt dat hij als enige boekenverzamelaar ter wereld in het bezit is van het volledige in boekvorm verschenen werk van restaurantrecensent Eric Esurio. Als dat niet zo is, dan hoopt hij dat lezers van De Boekenwereld hem wijzen op ontbrekende uitgaven en hem gevoelig op zijn vingers tikken. Al die ijdele praalzucht van boekenverzamelaars mag best afgestraft worden.

Jos A.A.M. Biemans () is bijzonder hoogleraar in de wetenschap van het handgeschreven boek () aan de Universiteit van Amsterdam. Daarnaast werkt hij aan een geschiedenis van de Amsterdamse universiteitsbibliotheek (). Tevens is hij voorzitter van de Wetenschappelijke Advies Raad (WAR) van de Dr. P.A. Tiele-Stichting.

Edwin Bloemsaat is mediaevist en boekhistoricus en werkt bij Antiquariaat Brinkman in Amsterdam. Eerder was hij werkzaam als beschrijver oude drukken bij de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag voor de STCN. Tevens verzorgt hij het college ‘Geschiedenis van de boekband’ bij het Plantin Instituut in Antwerpen en is hij bestuurslid van de Nederlandse Boekhistorische Vereniging.

Paul van Capelleveen () is conservator bij de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag. Hij redigeerde boeken over private presses en Franse kunstenaars

Peter Pontiac

Gaga - 'Requiem Fortissimo'.

Peter Pontiac was one of the most prominent artists and designers of the Dutch alternative art scene. As the "godfather" of Dutch underground comix, he rose to prominence in the s hippie scene, before reinventing himself during the ss punk era with his comic character Gaga. He later became a productive illustrator for newspapers, music magazines, posters and record covers in the Netherlands. Mostly staying within the realm of subcultures, Pontiac was widely praised for his raw, personal, and highly detailed artwork. His stories about sex, drugs and rock 'n' roll pioneered the genre of autobiographical comics, before other artists made it mainstream. While early Pontiac comics like 'The Amsterdam Connection' () openly detailed his heavy drug abuse, his later graphic novels showed the artist dealing with the Nazi collaboration and mysterious disappearance of his father ('Kraut', ) and his own upcoming death ('STYX of de Zesplankenkoorts', ). One of the most recognizable artists in the Netherlands, Peter Pontiac's art is still well-sought after today and enjoys an enduring cult following.

'Miss Holland', illustration for Tutti Frutti ().

Early life and influences

Verfijn de Resultaten

Taal

Reeks

Auteur

Genre

Cover

Aanrader

Exclusief

Joost Swarte beperkt zich niet tot één discipline: hij illustreert, werkt als grafisch vormgever, maakt boeken, tekent letters, ontwerpt postzegels en affiches. De architectuur verwierf gaandeweg een vaste plek in het werk van Swarte. Eerst in zijn tekeningen, later in echte gebouwen. Na het bundelen van zijn The New Yorker-illustraties in New York Boek en zijn boekgerelateerde en pictogramontwerpen in Biblio + Picto, verzamelt Out & Ins

Niet leverbaar

Op bestelling

Artbook van Eric Lambé. Éric Lambé is een Belgische kunstenaar en striptekenaar, geboren op 2 juli in Aarlen, België. Hij staat bekend om zijn unieke en minimalistische stijl, waarbij hij vaak inkt, aquarel en balpen gebruikt in zijn werken. Lambé is een invloedrijke figuur in de stripwereld en heeft door de jaren heen met verschillende kunstenaars en schrijvers samengewerkt. Enkele van zijn opmerkelijke werken zijn: - “Les Jours

Soft cover - € 24,00

Op bestelling

Muovendo acqua di stagno, grosse rane sballottano sogni, con piroette siderali. C’è un uomo nel frigo: guardarlo e’ bello e penoso