Paul van bruystegem biografie
‘Vrouwen zijn soms niet normaal hoor. Dan kwamen ze in mijn oor fluisteren terwijl hun vent wat verder stond’
Plaats van afspraak is het atelier waar Tijs Vanneste zijn tattoos zet, en waar zijn vitaliteit van de muren spat: hij vindt het leven niet gewoon keigoed, maar – we zitten tenslotte in het zachte groen van de Kempen – kaï-goed. Maar eerst: ‘De Kemping’.
TIJS VANNESTE «Ik ben altijd al bezig geweest met sociaal werk: ik werkte jarenlang in de gevangenis en in het buitengewoon onderwijs. Dus het concept sprak mij meteen aan. En er was een fantastische klik met productiehuis De Chinezen. Ze vroegen mij zelfs om een échte Chinees te worden, en in de toekomst nog vaker met hen samen te werken.
»‘De Kemping’ is méér dan een programma. Ik heb ook een plaat gemaakt, samen met mijn kameraad Lange Polle (Paul Van Bruystegem, bassist van Triggerfinger, red.): twaalf nummers vol bluesy, rootsy americana, geïnspireerd op de verhalen van die mannen. Ik heb twee maanden van 7 uur ’s morgens tot 23 uur ’s avonds met hen gewerkt, dus ik kende hen op den duur wel.»
HUMO Wat was de constante in die verhalen?
VANNESTE «Als ze al iets gemeenschappelijk hadden, dan wel de opvoeding die niet altijd van een leien dakje liep. Uit wat voor nest je komt, dat is voor iederéén
Ruben Block gaat solo: ‘Mijn hoofd werkt beter als het onder stroom staat’
Achter de gevel van een statige herenwoning in Merksem wordt een zorgeloos deuntje gefloten. Dan opent Ruben Block de voordeur, uitgedost in een nette, zwarte pantalon, een hemd met panterprint en de zilveren haren strak achterovergekamd. Dat de zwaartekracht ook tot grote kunst in staat is, bewijst de ene witte haarlok die uit de greep van de pot wax is kunnen ontsnappen en die nonchalant voor zijn voorhoofd slingert.
Twee decennia lang trok Ruben met Triggerfinger van de ene concerthal naar de andere festivalweide, tot de groep twee jaar geleden besloot om de stekker tijdelijk uit de band te trekken. “Om even op andere projecten te focussen”, klonk het toen. Nu wordt duidelijk waar het destijds over ging. Enkele dagen voor ons gesprek liet Block zijn eerste single als soloartiest, ‘Lights’, los op de wereld, volgend jaar volgt een hele plaat op eigen naam. En over een paar dagen mag hij ook weer het podium bestijgen voor een – helaas reeds uitverkochte – reeks van tien benefietconcerten in de Antwerpse Roma.
BIO * geboren in Lier op 26 juni 1971 * studeerde schilderkunst aan Sint-Lucas in Gent, maar rondde die opleiding nooit af * begon zijn muziekcarrière als gitarist bij de bands Sin Alley en
Triggerfinger
Met Ruben Block op gitaar en zang, Mario Goossens en Paul 'Lange Polle' van Bruystegem op bass maakt dit drietal keiharde gitaarmuziek. Rock met een hoofdletter 'R' uit Antwerpen, België.
Live
Triggerfinger heeft voordat het debuutalbum uit is reeds een behoorlijke reputatie opgebouwd bij onze zuiderburen. De heren zetten een ongelooflijk harde, maar minstens net zo indrukwekkende live-show neer. Dat energieke gevoel proberen de mannen op hun debuutplaat vast te leggen. En dat lukt ze, want het titelloze album krijgt lovende kritieken.
What Grabs Ya
Om het échte live-gevoel over te brengen maken de mannen tussendoor nog een live-album. Maar het duurt bijna vier jaar totdat er weer een nieuw album van Triggerfinger af is. In 2008 is het zo ver en ligt What Grabs Ya in de winkels. Wederom smult de pers van het album en zo scoren ze optredens op de grote festivals in Europa.
Festivalseizoen 2010
Zo belanden de Belgische heren ook op de grote festivals van Nederland. Op Pinkpop en Lowlands verzamelt de menigte zich rond de grote podia waar Triggerfinger indruk maakt. Dit betekent de doorbraak bij rockliefhebbend Nederland.
All This Dancin' Around
Na dat succesvolle festivalseizoen duikt het drietal de legendarische Sound City Studios in Los Angeles in om
"Zonder sport hou je ons leven niet vol"
Sportweekend
Voor zanger en gitarist Ruben Block (43), drummer Mario Goossens (42) en bassist Paul Van Bruystegem (55) is spelen bij Triggerfinger het meest intense wat ze ooit hebben gedaan. Ze gaan zo hard op in hun muziek dat ze zich leeg voelen na elk concert. "Als wij op een podium staan, lijkt het alsof ik een wild paard in bedwang moet houden", zegt Ruben Block in onze rubriek Sportweekend. De mannen zijn het erover eens dat ze sport nodig te hebben om dit vol te houden.
Alle drie ruilen ze meermaals per week hun maatpak in voor een sportieve outfit. Ruben loopt, Paul fietst en Mario traint thuis om de pijn die met de jaren onvermijdelijk bij het drummen is gaan horen te verlichten. Door te sporten maken ze hun hoofd leeg en krijgen ze nieuwe energie die ze nodig hebben op het podium.
Wie van de drie is de fanatiekste sporter?
Paul: "Dat ben ik, denk ik. Voor alles wat ik doe in mijn leven, smijt ik me voor de volle 100 procent en moet ik me inhouden om het geen 200 procent te laten worden. Zo is het ook met fietsen. Ik had nooit gedacht dat ik er zo van in de ban zou geraken. En nog altijd begin ik te lachen als ik mannen in wielrennerspakjes zie. 'Die denken dat ze in de Tour de France rijden', denk ik dan.
De woeste jaren van Lange Polle, weldra ex-bassist van Triggerfinger: 'Het aantal villa's met zwembad die ik in drank of drugs heb omgezet?'
Dit artikel verscheen voor het eerst op 12 september 2016.
Ik ken Lange Polle, né Paul Van Bruystegem, van in zijn en mijn Leuvense tijd, zeg maar: late jaren 70, vroege jaren 80. Hij speelde gitaar als een jonge god en dronk in zijn eentje de toog leeg.
Ik ken Lange Polle, né Paul Van Bruystegem, van in zijn en mijn Leuvense tijd, zeg maar: late jaren 70, vroege jaren 80. Hij speelde gitaar als een jonge god en dronk in zijn eentje de toog leeg.
'Tegen jonge lezers zou ik willen zeggen: doe niet wat ik heb gedaan. Don't try this at home'
‘Ik durf het aantal villa’s met zwembad niet te tellen die ik in drank of drugs heb omgezet,’ zal Monsieur Paul straks verzuchten. Want onze held durfde ook bijna dagelijks ‘een flinke lijn te leggen’ en was op de koop toe dol op de heerlijkste vuiligheid die God ooit heeft geschapen: het wonderlijke alprazolam, commerciële naam Xanax, komende uit de chemische werkplaatsen van het niet genoeg te prijzen Upjohn, later terecht opgekocht door farmareus Pfizer!
Lees ook:
Lange Polle: ‘Toen ik cafébaas was, waren mijn vuisten vaak rapper dan mijn tong’
Die vloeibare en scheik