Tamar brüggemann biografie

 

<< Biografie

>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films

<< top

Boeken

AuteurTitelPeriodeWaardering
Astrid HolleederWie praat, die gaat (e-book)/17,0
Lize SpitAutobiografie van mijn lichaam/17,5
Özcan AkyolEus (e)/17,0
Arthur



[1] Ets door Pieter de Mare naar een tekening van Christina Chalon. Uit Joh. le Francq van Berkhey, Zinspelende gedigjes, Leyden De bundel dankt zijn aantrekkelijkheid vooral aan deze illustraties in de stijl van Adriaan van Ostade.



P.J. BuijnstersGa naar eind*Ga naar eind*

Nederlandse kinderboeken uit de achttiende eeuw

‘Dit is de eeuw, waarin men naamentlyk voor kinderen schryft’
Betje Wolff, Proeve over de opvoedingGa naar eind1

Ons onderwerp - het achttiende-eeuwse kinderboek - ligt eigenlijk op het raakvlak van neerlandistiek en historische pedagogiek. Het gevaar dreigt dan altijd dat men elkaar de eer gunt. De neerlandicus zal gauw denken: is dat wel literatuur? En de pedagoog blijkt toch dikwijls hoofdzakelijk geïnteresseerd in sturing van het actuele kinderboekenbestand. Voor hem is het oude kinderboek in het gunstigste geval iets waarnaar soms met een zekere vertedering wordt gekeken, vaker nog met wrevel, omdat het vanuit modern-pedagogisch inzicht als verouderd, ja als gevaarlijk wordt beschouwd. Zo'n instelling lijkt niet ideaal voor enig historisch onderzoek. Tenslotte zijn die oude kinderboekjes nooit voor ons - volwassenen uit later tijd - gemaakt. Wij zijn hier in dubbel opzicht voyeurs van het verleden.

Boeken stapelen

De mysterie van het lezen

Struinend over het festivalterrein zie je ze her en der opduiken: de Wonderfeel- bezoekers liggend in het gras, verdiept in een boek. Tuurlijk. Wat is er lekkerder dan even uit te tunen, een nieuwe wereld te betreden en er helemaal in op te gaan? Wonderfeel-directeur Tamar Brüggemann houdt van het mysterie van lezen.

‘Van de belofte van de kaft, de woorden die je optillen of je juist laten crashen, tot en met de soms hevige boekenrouw na het omslaan van de laatste pagina. Ik houd enorm van lezen. En ook van boeken stapelen. Tsundoku (積ん読) noemen de Japanners dat: boeken opzij leggen voor later gebruik, klaar om gelezen te worden. Het stapeltje op je nachtkastje, zeg maar.

Aanraders

&#;Mocht je nog leesvoer voor de zomer zoeken – of voor tijdens Wonderfeel – dan zijn dit (recent verschenen) titels die ik zelf met plezier uit mijn stapel heb geplukt en van harte aanraad. Een ratjetoe aan schrijvers en verhalen, die me allemaal op een manier hebben geraakt of gevoed. En uiteraard leg ik jouw tips er graag bovenop. Mail me vooral.

Heb je maar ruimte voor één boek, kies dan vooral Crisis van Jip van den Toorn, waarin je ziet hoe “bizar en klunzig ons dagelijks gedrag is”, aldus Trouw.’

Het stapeltje van

Dit jaar n

David Faber: 'Mensen die op de bank voetbal kijken houden meer van Haydn'

Hij is nauwelijks uitgehijgd van zijn fietstocht van Amsterdam naar Hilversum, of hij geeft al stellig antwoord op de eerste vraag. Voor David Faber, cellist van het Dudok Quartet Amsterdam, gaat het allemaal om samen muziek maken en samen ronddwalen. De verrassing komt op het eind: hoeveel hij ook houdt van de klassieke muziek, als het moet kiest hij voor een leven zonder…

Diskotabel met Tamar Brüggemann en David Faber

Iedere week reageert een panellid van Diskotabel op een aantal onmogelijke keuzes, die bieden immers een verhelderend kijkje in iemands wezen. Hoe luisteren de panelleden thuis naar muziek? Staat hun speellijst op shuffle of op repeat? En welke instrumentele bezetting heeft hun voorkeur? 16 oktober was de beurt aan cellist David Faber.

Lees hier alle interviews

Wie is David Faber?

Al vanaf zijn vijfde bespeelt David Faber (Amstelveen, ) zijn cello in ensembles, zo gaat dat in muzikale families. De vonk sloeg al helemaal over in zijn jonge jaren bij het Ricciotti Ensemble, een ‘straatsymfonieorkest’. Vandaaruit ontstond in het Dudok Quartet Amsterdam. Het strijkkwartet groeide uit tot een begrip in de Nederlandse muziekwereld en won in de prestigieuze Kersjesprijs.



‘Mijn dagboek irriteert me mateloos’

In hield ik in Enschede de jaarlijkse Drienerwolde Lezing over de romancyclus Het bureau, waarvan pas vier van de zeven delen waren verschenen. Ik was een enorme liefhebber van het werk van Voskuil. Nog voordat er een tv-serie over werd gemaakt had ik Bij nader inzien gelezen; ik had artikelen aan zijn boeken gewijd en deel 3 van Het bureau lovend besproken.

Voskuil ontmoette ik voor het eerst in toen wij allebei genomineerd waren voor de Vlaamse literaire Prijs De Gouden Uil, hij in de categorie fictie met deel 2 van Het bureau, ik in de categorie non-fictie met mijn biografie van Henriette Roland Holst. Sindsdien groetten wij elkaar op straat. We woonden bij elkaar om de hoek.

Mijn lezing werd mooi uitgegeven. Ik had er hard aan gewerkt en was tevreden over het resultaat. Totdat ik het commentaar van Voskuil ontving. Ik kreeg een handgeschreven kaartje:

Beste Elsbeth, Zojuist heb ik je Drienerwolde Lezing ontvangen. Ik vind haar prachtig. Het beste wat er tot nu toe geschreven is. Om uitdrukking te geven aan mijn bewondering, bla bla enz. enz. Met hartelijke groet, ook van Lousje, Han Voskuil

Op dat moment realiseerde ik me dat ik een kritiekloze analyse van Voskuils oeuvre had gemaakt. Ik had hem kennelijk naar de mond