Biografische film betekenis

Filmrecensie: Biografie over Lee Miller die als eerste fotograaf Dachau bereikte

Voor een biografische film over een vrouw die zoveel lef had en zoveel heeft meegemaakt, verdwijnt Lee na de eerste emotionele reactie opvallend snel uit je gedachten. Die emotionele reactie na de film is onvermijdelijk want als oorlogsfotograaf en correspondent was Lee Miller op 30 april een van de eerste journalisten die concentratiekamp Dachau bereikt. Wat ze daar zag, zou haar tot haar dood achtervolgen.

Dat de film überhaupt impact heeft, is te danken aan Kate Winslet die Miller met bravoure speelt als een vrouw wars van conventies. In het Frankrijk van net voor de oorlog opent de film met Miller te midden van kunstenaars waarmee ze bevriend was, laten we zeggen de lokale witte wijn sippende elite, zoals dichter Paul Éluard en surrealistisch fotograaf Man Ray.

In een veel te lang en overbodig terzijde ontmoet ze daar Roland Penrose (Alexander Skarsgård) met wie ze zich na wat zwoele nachten uiteindelijk in Londen vestigt. Dat Miller talloze onenightstands had en dus ook hier wars was van conventies, komt nauwelijks ter sprake.

Dubbele onthullingen

Ondertussen is de Tweede Wereldoorlog uitgebroken. Miller voelt zich nutteloos en weet uiteindelijk toestemming te krijgen om naar het vast

De film Emily is een 'fictieve biografie', "maar dat is niet erg"

In de film heeft Emily een fictieve liefdesrelatie, in het echt heeft ze daar nooit over gesproken. "Ik vind het interessant dat ze in de film een liefdesgeschiedenis mag hebben gehad", zegt Hoorenman. "Je kunt zeggen dat het de kracht van haar inlevingsvermogen beperkt, maar aan de andere kant is het ook een ruimere interpretatie van wat een vrouwenleven kan hebben ingehouden."

Jaloezie

Emily was niet de enige Brontë die haar stempel heeft gedrukt op de Engelse literatuur: haar zus Charlotte Brontë schreef de eveneens befaamde roman Jane Eyre. De relatie tussen de twee zussen komt ook terug in de film. "Beide zussen praten veel met elkaar over literatuur, maar ze hebben ook een zekere rivaliteit", vertelt Hoorenman. "Charlotte gooit het manuscript van Wuthering Heights bijvoorbeeld met woede op de grond omdat ze het zelf niet heeft geschreven."

De centrale vraag van de film wordt aan het eind overigens duidelijk beantwoord: "Je moet vooral niet proberen om sociaal te wenselijk te zijn, dat moet je loslaten."

Arthur Rimbaud, une biographie

Frankrijk/​Zwitserland Biografie van Rüdiger Dindo. Met o.a. Bernard Bloch, Christiane Cohendy, Albert Delpy, Jean Dautremay en Madeleine Marie.

Film over het leven van de Franse dichter, die leefde van tot Opgebouwd in drie episodes en aan de hand van getuigenissen schetsen personages (w.o. Paul Verlaine, gespeeld door Dautremay) een beeld van de grote literator. Jacques Bonnaffé leest als commentaarstem in de achtergrond verzen van Rimbaud voor. Interessant voor literatuurliefhebbers. Scenario van de regisseur; camerawerk van Pio Corradi en Helena Vagières. Ook bekend als DER WŸSTEN DER LIEBE, DIE ZEIT IN DER HÖLLE, en ENGEL IM EXIL.

credits

Regie:
Rüdiger Dindo
Cast:
Bernard Bloch, Christiane Cohendy, Albert Delpy, Jean Dautremay, Madeleine Marie
Scenario:
Rüdiger Dindo
Muziek:
Alejandro Masso
Jaar:
Alt. titels:
Wüsten der Liebe, Der, Zeit in der Hölle, Die, Engel im Exil, Ein
Genres:
Biografie
Trefwoorden:
Episodenfilm
Landen:
Frankrijk, Zwitserland

imdb: Zoek Arthur Rimbaud, une biographie op IMDB

De biografie van chef-kok Alice Waters is de feelgoodfilm van de levensverhalen


Ik was ooit midden in de winter bij Key West Island Books, een zonovergoten, romantisch boekwinkeltje in Florida. Google het maar. Daar kocht ik de perfect bij dat winkeltje passende biografie Alice Waters and Chez Panisse: The Romantic, Impractical, Often Eccentric, Ultimately Brilliant Making of a Food Revolution. Ja, een titel in het genre Vermoeide Lange Semi-Grappige Boektitels van Begin Jaren Tweeduizend. De schrijver is Thomas McNamee.

Het boek werd een van mijn lievelingsboeken in het genre feelgood-autobiografieën. Ik ben sowieso dol op levensverhalen: memoir, memoires, biografie, autobiografie. (Wat is het verschil tussen een memoir en memoires, vroeg ik me ineens af. Nou, memoir is het Engelse woord, en memoires het Franse, en in het Nederlands hebben we er geen woord voor dus doen we maar wat.)

Terug naar Alice Waters. Zij is een Amerikaanse vrouw die eind jaren zestig naar Parijs ging, daar groentesoep at en betoverd werd. ‘Hij was niet gepureerd, alles was heel fijn gehakt, en zo heerlijk.’ Ze richtte, terug in Berkeley, Californië, Chez Panisse op, een Frans restaurantje met allemaal verschillende houten stoelen en vers eten. Dat restaurantje werd een hype, Alice werd met haa

Schrijvers in hemdsmouwen
Vie romancée, biografie en de biografische film
Rob van Essen

Levens laten zich romantiseren, biograferen en verfilmen. Worden we iets wijzer als we die verschillende benaderingswijzen met elkaar vergelijken, en is zo'n vergelijking eigenlijk wel mogelijk?

Een biografie kan glashelder vertellen wat de gebiografeerde heeft gedaan, maar hoe de persoon in kwestie dat deed laat zich moeilijker beschrijven. Het werk dat de man of vrouw heeft achtergelaten kan worden beoordeeld en geanalyseerd, maar de manieren waarop dat werk tot stand kwam; de lange uren achter bureau, ezel of regeringstafel, blijven vaak onderbelicht. De dagelijkse gang van zaken, gesprekken, ontmoetingen - het laat zich ontleden en samenvatten, maar het echte leven blijkt in dat proces maar al te vaak in het niets op te lossen.

Geen wonder dat schrijvers hun toevlucht nemen tot de vie romancée. Juist door zelf scènes te bedenken, kun je een realistischer beeld oproepen van een leven - een mooie paradox, alleen is het jammer dat de lezer daar nooit helemaal intrapt. Natuurlijk, het is prachtig en meeslepend om bijvoorbeeld Vincent van Goghs ruzies met Paul Gauguin woordelijk te kunnen volgen in Lust for Life, de in uitgekomen roman van Irving St