Liesbeth wytzes biografie
Dr. E.J. (Eduard) Bomhoff
Speciaal voor de verkiezingen voor de Tweede Kamer zijn de biografieën van alle kansrijke (volgens de peilingen) kandidaten in uitgebreide vorm raadpleegbaar op
Voor de overige ruim biografieën geldt het volgende:
In het digitale biografisch archief van de Stichting PDC, partner van het Montesquieu Instituut, is een uitgebreide versie aanwezig met bijvoorbeeld partijpolitieke functies, maatschappelijke nevenfuncties, parlementaire activiteiten, opleiding en wetenswaardigheden. Voorlopig is het beschikbaar stellen van uitgebreide biografieën, en/of daarop gebaseerde statistische gegevens, opgeschort. Wilt u een uitgebreide biografie inzien? als u daar belangstelling voor heeft.
Op bovenstaande tekst en gegevens zijn auteursrechten van PDC van toepassing; overname, in welke vorm dan ook, is zonder expliciete goedkeuring niet toegestaan. Ook de afbeeldingen zijn niet rechtenvrij.
De biografieën betreffen vooral de periode waarin iemand politiek en bestuurlijk actief is of was. PDC ontvangt graag gemotiveerde aanvullingen of correcties.
Ferdinand Grapperhaus en zoon Ferdinand jr.: ‘Wij zeggen thuis altijd juno en julij’
‘Beschamend en helemaal verkeerd.’ Als een getergde docent verschijnt minister Ferdinand Grapperhaus van Justitie en Veiligheid op zondag 22 maart aan het begin van de avond in EenVandaag. In het voorafgaande zonnige weekend zijn mensen, ondanks de lockdown, massaal naar strand, park of bos gegaan.
Een dag later doet hij zijn optreden nog eens dunnetjes over, tijdens de enige coronapersconferentie met vier ministers. Hij heeft het woord na premier Mark Rutte en voor ministers Hugo de Jonge en Martin van Rijn. Met de handen stevig om het spreekgestoelte van de Rijksoverheid geklemd kijkt hij dreigend de camera in.
Na een compliment aan het gros van de mensen dat zich wel aan de afstandsvoorschriften houdt, volgt een veeg uit de pan aan iedereen die zich de achterliggende dagen toch in groepen ophield. ‘Ik zeg het keihard. Dit is een slordige, laconieke, asociale manier van omgaan met de maatregelen. Het kost levens. Onnodig. Gebruik je gezonde maatschappelijke verstand!’ Hij kondigt handhaving en boetes aan.
In de appgroepen van de familie Grapperhaus maken zijn vier volwassen kinderen in die dagen deze grap: ‘Nu weet heel Nederland hoe het is om een preek van papa te krijgen.’
Het is ou
Drs. E.I. (Edith) Schippers
Speciaal voor de verkiezingen voor de Tweede Kamer zijn de biografieën van alle kansrijke (volgens de peilingen) kandidaten in uitgebreide vorm raadpleegbaar op
Voor de overige ruim biografieën geldt het volgende:
In het digitale biografisch archief van de Stichting PDC, partner van het Montesquieu Instituut, is een uitgebreide versie aanwezig met bijvoorbeeld partijpolitieke functies, maatschappelijke nevenfuncties, parlementaire activiteiten, opleiding en wetenswaardigheden. Voorlopig is het beschikbaar stellen van uitgebreide biografieën, en/of daarop gebaseerde statistische gegevens, opgeschort. Wilt u een uitgebreide biografie inzien? als u daar belangstelling voor heeft.
Op bovenstaande tekst en gegevens zijn auteursrechten van PDC van toepassing; overname, in welke vorm dan ook, is zonder expliciete goedkeuring niet toegestaan. Ook de afbeeldingen zijn niet rechtenvrij.
De biografieën betreffen vooral de periode waarin iemand politiek en bestuurlijk actief is of was. PDC ontvangt graag gemotiveerde aanvullingen of correcties.
Blinken en verzinken
De memoires van Hans Janmaat
Carla Hoetink
Of we het leuk vinden of niet, Hans Janmaat was een politieke voortrekker, de wegbereider voor mensen als Pim Fortuyn en Geert Wilders. Uit zijn memoires, die hij schreef nadat hij zich uit de politiek had teruggetrokken, blijkt dat hij zichzelf als de enige echte leider van nationalistisch denkend Nederland beschouwde. Maar dan wel een, zoals Carla Hoetink laat zien, die zich hevig miskend voelde.
Hans Janmaat was de eerste rechts-extremistische parlementariër sinds de Tweede Wereldoorlog en jarenlang het boegbeeld van nationalistisch denkend Nederland. Tussen en zat hij, met een onderbreking tijdens het kabinet-Lubbers ii, dertien jaar in de Tweede Kamer. Als voorman van de Centrumpartij (cp) en later Centrumdemocraten (cd) streed Janmaat tegen de multiculturele samenleving en vóór het behoud van de Nederlandse cultuur. Zijn grootste succes boekte hij in , toen de partij drie Kamerzetels won. Vier jaar later was het tij gekeerd; de cd leed een vernietigende verkiezingsnederlaag en verdween uit het parlement. Janmaat deed nog enkele zwakke pogingen om tot een doorstart te komen, maar trok zich in voorgoed terug uit de actieve politiek. Gezondheidsproblemen ontnamen hem de krach