Kleine biografie
autobiografie
Etym: Gr. autos = zelf, bios = leven, grafein = schrijven.
Bijzondere vorm van de biografie: de beschrijving van het eigen leven of delen daarvan. De autobiografie bevat behalve levensfeiten van de auteur ook herinneringen en is in die zin vergelijkbaar met memoires, die evenals het dagboek tot de bekentenisliteratuur behoren. Daarnaast kan de autobiografie levensbeschouwelijke opvattingen en een innerlijke ontwikkeling beschrijven. Daarmee benadert de autobiografie de confessio (Lat. bekentenis), zoals in de Confessiones () van Augustinus of Les Confessions () van J.J. Rousseau.
Een Nederlands voorbeeld van een autobiografie is C. Huygens’ De jeugd van Constantijn Huygens door hemzelf beschreven, in door A.H. Kan en in door C.L. Heesakkers uit het Latijn vertaald. Er zijn autobiografieën waarin verbeeldingselementen in meer of mindere mate een rol spelen. Afhankelijk van de mate waarin dat gebeurt spreekt men in zulke gevallen van een geromantiseerde autobiografie of van een autobiografische roman. Voorbeelden daarvan zijn M. Gijsens Zelfportret, gevleid, natuurlijk () of Hella Haasses Persoonsbewijs ().
De autobiografie is als genre ook volledig als fictie beoefend. De romans Eennagelaten bekentenis () van Marcellus Emants en Wanneer je een (auto)biografie schrijft, of een boek of bundel gebaseerd op je eigen ervaringen, dan is de kans groot dat er personen in je boek voorkomen die echt bestaan. Het is belangrijk om hier voorzichtig mee om te gaan, en je tekst nog een keer goed na te lopen, in verband met de wet- en regelgeving in Nederland. In deze blog gaan we in op de grenzen rondom het verwerken van herkenbare personen in je boek. In welke gevallen mag je schrijven over anderen, en wanneer moet je anonimiseren of fingeren? Wanneer er herkenbare personen in je boek voorkomen, moet je toestemming hebben om hem of haar in je boek te verwerken. Ga je manuscript dus nog een keer goed door, en maak eventueel een lijstje van alle personen die in je boek voorkomen. Je kunt vervolgens deze personen benaderen om toestemming te vragen. Of de persoon in je boek nou in een positief of een negatief daglicht wordt gesteld, deze toestemming is in alle gevallen essentieel. Wanneer zij geen toestemming hebben gegeven, zichzelf vervolgens herkennen in jouw boek en hier niet achter staan, dan kan dat ongewenste problemen opleveren. De auteur is daarbij altijd verantwoordelijk voor zijn of haar tekst, en daarom is het raadzaam om jezelf hier zo veel mog Er zijn verschillende redenen om een biografie te schrijven. Misschien wil je graag een boek schrijven over je ouders, om meer over hun vroegere leven te weten te komen. Of je hebt een mooi levensverhaal gelezen en denkt: “dat zou ik ook weleens willen doen.” Tim de Hullu is al zeven jaar werkzaam als biograaf. Ook schrijft hij als journalist korte biografieën van overleden mensen uit de regio Utrecht voor AD Utrechts Nieuwsblad. In dit artikel vertelt hij wat er allemaal bij komt kijken als je een biografie wilt schrijven. Hoewel research soms nodig is, ligt de basis van een biografie bij de gesprekken. Om het verhaal mooi rond te maken en de persoon van meerdere kanten te zien, interviewt De Hullu naast de beschreven persoon vaak ook directe familieleden, bijvoorbeeld diens kinderen en ouders. Als de persoon niet meer in leven is, interviewt hij nabestaanden. “Het is bij de interviews belangrijk dat je goed luistert en doorvraagt. Ook bij biografieën geldt ‘show, don’t tell’. Jekan wel vertellen dat iemand een betrokken vader was, maar ik heb voorbeelden nodig.” Hij merkt dat veel mensen die een biografie willen schrijven aanlopen tegen interviews die stroef verlopen. “Dan moet je stiltes laten vallen en aanvoelenwanneer Lieve jaargenoten Voor de duur van deze voordracht neem ik jullie mee naar het domein van de biografiek, niet als tak van wetenschap maar als speelse verkenning naar een even ingewikkeld als Als motto voor deze excursie koos ik de bekende uitspraak van Søren Kierkegaard: Het Anonimiseren en fingeren
Toestemming vragen
De kunst van een biografie schrijven
Interviews
Over de biografie en nog zo wat
boeiend genre. Een vorm van literatuur, journalistiek en geschiedschrijving. Waarom
is de biografie zo populair? Waarom schrijven en lezen we biografieën? Waarin
verschilt de biografie van een willekeurig historisch onderzoek? Hoe pak je zoiets
aan en ook hoe zit het met onze eigen biografie?
leven kan alleen achterwaarts worden begrepen maar moet voorwaarts geleefd. Want dat is wat we vandaag in alle heftigheid doen: terugkijken naar hoe we vijftig jaar geleden begonnen om vervolgens verder te gaan waar we gebleven waren. ‘Omzien &#; in verwondering’ is geen exclusieve aangelegenheid voor oudere meisjes als Annie Romein Verschoor ooit was (en wij nu zijn), historici en biografen doen niet anders. Al gebruiken die doorgaans andere en meer bronnen dan alleen herinneringen. Want hoe waar herinneringen onszelf ook toeschijnen, in wetenschappelijke zin zijn ze onbetrouwbaar. Juist omdat ze de neiging hebben zich te voegen naar wat op het moment van herinneren het beste u De biografie als literatuurverschijnsel
De eerste biografieën
De ons vroegst bekende biografieën werden voor het begin van de jaartelling geschreven. Ze ontstonden in het hellenistische tijdperk, de periode van - 50 Een populair onderwerp was Alexander de Grote met zijn veroveringen. Een apart genre was de biografie nog niet, maar eerder een minder gerespecteerd onderdeel van het genre historiografie. Vaak werden de feiten gemengd met mythen en anekdoten. Enkele vroege manuscripten zijn: