Doodgaan willem kloos analyse

Prijsverlaging van € NU VOOR €

Willem Kloos was een briljant dichter, een scherp criticus en de onbetwiste leidsman van de Tachtigers. Tot in de jaren dertig werd hij aanbeden én verguisd – nu leeft hij voort in een aantal klassieke gedichten. Kloos bracht het tijdschrift De Nieuwe Gids naar grote hoogtes en diepe dalen, verkeerde in een permanente staat van armoede en drankzucht, en dreef zijn kring van vrienden tot wanhoop. Later werd hij verzorgd door zijn vrouw en schoonzuster, met als enig houvast het tijdschrift, dat na zijn dood in de handen van fascisten roemloos ten onder ging.

In Willem Kloos (). O God, waarom schynt de zon nog! beschrijven Peter Janzen en Frans Oerlemans het turbulente en vaak tragische leven aan de hand van talloze nieuwe feiten en vele, dikwijls niet eerder gepubliceerde foto’s. Ze rekenen af met de hardnekkige mythe dat Kloos de ontwerper was van zijn eigen grootheid en werpen een nieuw licht op zijn obsessieve verlatingsangst. Ook schenken ze uitgebreid aandacht aan zijn aftakeling in de jaren negentig en zijn opname in een psychiatrische kliniek, waar hij werd onderworpen aan elektrotherapie.

‘

Kloos’ vriendschappen met poëtische mindermannen worden bijzonder overtuigend neergezet. En naast d

De man van de schitterende sonnetten

Wat las Willem Kloos ()? In de nieuwe biografie van Peter Janzen en Frans Oerlemans staat er niet veel over. Wel vertellen ze de fraaie anekdote dat Willem als zesjarige moeite had met lezen. Hij zag alleen maar ‘zwarte krieweltjes’ schreef hij in in De Nieuwe Gids. Een kwekeling vond hem destijds bijzonder dom. Willem barstte in tranen uit en riep: ‘Lezen leer ik nooit.’ Kloos vertelt deze anekdote vertederd, hij moet erom glimlachen en wij ook. Hij was een enorme veellezer en ook een geweldige boekenverzamelaar. In zijn geschriften na , hij is dan al lang ‘Tachtiger in ruste’, schept hij daarover op in verspreide autobiografische geschriften waarvan Harry Prick onder de titel Willem Kloos Zelfportret in in de Privédomein-reeks er een stel bijeenbracht. En waar ik de laatste weken met veel plezier in grasduinde.

Tegen het einde van zijn leven bezat hij reusachtig veel boeken. Op foto’s zie je hem omringd door volgestouwde boekenkasten. Zag hij het daglicht toen nog wel? Dat viel mee, er zijn foto’s van hem tijdens een wandeling met zijn vrouw door Den Haag. Of wandelde hij alleen voor de foto? Hij beschreef zichzelf als een dromerig jongetje dat geheel in zichzelf gekeerd naar buiten staarde of plaatjesboeken bekeek. Later op de

‘O, dat ik ooit nog eens een vers met o beginnen mocht’. Over het leven en werk van Willem Kloos

Vijf jaar na de biografie In dit gevreesd gemis. Het leven van Willem Kloos () geschreven door Bart Slijper, verschijnt bij uitgeverij Vantilt Willem Kloos – Oh God, waarom schynt de zon nog! door Peter Janzen en Franz Oerlemans. Tegelijkertijd verschijnt onder hun verantwoording een heruitgave van Kloos’ Verzen uit Ron Elshout nam deze nieuwe bundels onder de loep voor Poëziekrant.

Janzen en Oerlemans slagen erin nieuw licht te werpen op het beruchte stormachtige, onevenwichtige karakter van Kloos. Onder andere zijn verlatingsangst, wisselende stemmingen en zijn grootheidswaan worden in deze biografie in een bredere karakterschets geplaatst, die hoog scoort op de negen kenmerken van de Borderlinepersoonlijkheidsstoornis. Maar ook in zijn Verzen valt de wispelturigheid van Kloos, die duidelijk in deze rijkelijk geïllustreerde en gedocumenteerde biografie geschetst wordt, af te lezen.

'Maar wellicht had Kloos wel enig recht op die pretenties. Niet alleen schiep hij met zijn even megalomane als weergaloze stukken over Jacques Perk het manifest van de nieuwe poëzie, hij is en blijft de schepper van een dozijn gedichten waarin de ‘God’ in hem, het ‘Hoogere’ hem ‘het suiz

Fleurs du Mal Magazine

Willem Kloos was een briljant dichter, een scherp criticus en de onbetwiste leidsman van de Tachtigers. Tot in de jaren dertig werd hij aanbeden én verguisd – nu leeft hij voort in een aantal klassieke gedichten.

Kloos bracht het tijdschrift De Nieuwe Gids naar grote hoogtes en diepe dalen, verkeerde in een permanente staat van armoede en drankzucht, en dreef zijn kring van vrienden tot wanhoop. Later werd hij verzorgd door zijn vrouw en schoonzuster, met als enig houvast het tijdschrift, dat na zijn dood in de handen van fascisten roemloos ten onder ging.

In Willem Kloos (). O God, waarom schynt de zon nog! beschrijven Peter Janzen en Frans Oerlemans het turbulente en vaak tragische leven aan de hand van talloze nieuwe feiten en vele, dikwijls niet eerder gepubliceerde foto’s. Ze rekenen af met de hardnekkige mythe dat Kloos de ontwerper was van zijn eigen grootheid en werpen een nieuw licht op zijn obsessieve verlatingsangst. Ook schenken ze uitgebreid aandacht aan zijn aftakeling in de jaren negentig en zijn opname in een psychiatrische kliniek, waar hij werd onderworpen aan elektrotherapie.

Historicus Peter Janzen en neerlandicus Frans Oerlemans publiceerden veelvuldig over de Beweging van Tachtig, onder andere in De Parelduiker. Zij

Letterkunde

BOEKEN NR. 8, SEPTEMBER

Peter Janzen en Frans Oerlemans: Willem Kloos (): O God, waarom schynt de zon nog

door Christophe Van Eecke

Willem Kloos was meer dan een god in het diepst van zijn gedachten: in de ogen van zijn tijdgenoten was hij een gigant van de Nederlandse poëzie en de man die, zowel door zijn eigen gedichten als door zijn creatie van De Nieuwe Gids, de moderne dichtkunst in de Nederlandse literatuur introduceerde. Zijn historisch belang als scharnierfiguur van de moderne Nederlandse literatuur staat buiten kijf, en zijn dichtkunst blijft, zeker wat zijn beste werk betreft, ook vandaag nog overeind.  
 
Het werd dan ook tijd dat Kloos een wetenschappelijke biografie kreeg.
Kloos’ leven leest als een aaneenschakeling van drank, geldgebrek, overspannen vriendschappen, wanen en crises, – kortom: bijna het clichébeeld van de gekwelde dichter die ondanks (of net omwille van) zijn eindeloze misère een literaire gigant wordt. Alleen is het bij Kloos geen cliché: de man was drankzuchtig, paranoïde, stelde onmogelijke eisen aan zijn vriendschappen, en testte constant het uithoudingsvermogen van zijn vrienden met eindeloze vragen om geld en steun.
 
Wat daarbij opvalt, is het engelengedu