Romain gary biografie

La promesse de l’aube

Frankrijk/​België Drama van Eric Barbier. Met o.a. Pierre Niney, Charlotte Gainsbourg, Didier Bourdon, Jean-Pierre Darroussin en Catherine McCormack.

Tweede verfilming van de gelijknamige autobiografie van Franse schrijver Romain Gary (na een lichtvoetige versie van Jules Dassin uit ) heeft precies de vorm die je van dit soort films verwacht: in een licht melodramatische raamvertelling blikken we achtereenvolgens terug op de auteur als kind, puber en jongvolwassene, met als rode draad de verstikkende relatie met zijn moeder. Dat had best iets origineler gemogen, al is Gary’s levensverhaal bizar en avontuurlijk genoeg om evengoed een onderhoudende film op te leveren. Met een glansrol voor Gainsbourg als onuitstaanbare maman.

credits

Regie:
Eric Barbier
Cast:
Pierre Niney, Charlotte Gainsbourg, Didier Bourdon, Jean-Pierre Darroussin, Catherine McCormack, Finnegan Oldfield
Scenario:
Eric Barbier, Marie Eynard
Productie:
Eric Jehelmann, Philippe Rousselet, Jérôme Seydoux
Camera:
Glynn Speeckaert
Montage:
Jennifer Augé
Schrijver:
Romain Gary
Kijkwijzer:
GKJHD
Jaar:
Genres:
Drama, Biografie, Romantiek, Oorlogsfilm
Landen:
Frankrijk, België

imdb: Meer credits van La promesse de l’aube op IMDB

Uploaden van een profielfoto

Enkele aanwijzingen

Upload hier alleen je eigen en zelfgemaakte portretfoto, of je eigen portretfoto waarvan je de auteurs- en publicatierechten bezit. Voor het uploaden van overige foto's ga naar deze pagina. Het is alleen mogelijk een foto te uploaden, wanneer je bent ingelogd. Als je nog geen account voor de TheaterEncyclopedie hebt, vraag die dan hier aan.

Voorwaarden en licentie

Door het uploaden van een foto verklaar ik dat ik daarvoor alle benodigde rechten bezit. Tevens geef ik de TheaterEncyclopdie het recht deze foto voor onbepaalde tijd op te slaan en te publiceren.

Romain Gary ( – ) was een Frans-joods schrijver, vertaler, filmregisseur en diplomaat. Hij won tweemaal de Prix Goncourt, eenmaal als Gary, eenmaal onder zijn pseudoniem Emile Ajar. Behalve in het Frans publiceerde Gary ook in het Engels.

Biografie

Gary emigreerde na de Russische Revolutie naar Warschau en op elfjarige leeftijd trok hij met zijn moeder naar Nice, in Frankrijk. Hij studeerde rechten in Aix-en-Provence. Vanaf woonde hij in Parijs. In nam hij dienst bij de Franse luchtmacht. Na de Duitse bezetting van Frankrijk in vloog hij naar Engeland en sloot zich aan bij de France libre-strijdkrachten van Charles de Gaulle. Hij vocht met de gealliee

Diplomaat, oorlogsheld en literair meesteroplichter: Romain Gary was het allemaal

Franse schrijver Emile Ajar is in Nederland vooral bekend dankzij zijn roman La Vie devant soi (). Toen Frans op de middelbare school nog een serieus vak was, belandde het boek vaak op de leeslijst. Het was niet al te dik en las makkelijk weg, hoewel de titel nog wel eens genoteerd werd als La Vie de François. 

Emile Ajar was een alias van schrijver Romain Gary. Uit onvrede met de kritieken die hij kreeg, bedacht hij een alias en schreef als Ajar een aantal succesvolle romans. Niemand had het door. Zo kon het gebeuren dat Ajar in voor La Vie devant soi de prestigieuze Prix Goncourt kreeg, terwijl hij die als Gary al in had gekregen voor Les Racines du ciel. En de Prix Goncourt wordt maar een keer aan dezelfde schrijver uitgereikt. 

Toch heette hij oorspronkelijk ook niet Romain Gary. Roman Kacew werd in in Litouwen geboren en naturaliseerde pas op jarige leeftijd tot Fransman. Hij vocht als piloot mee met de geallieerden en werd na de oorlog diplomaat en zelfs consul-generaal. Daarna werkte hij als criticus, scenarioschrijver en filmmaker. Eind maakte hij, op jarige leeftijd een einde aan zijn leven. Pas toen kwam uit dat Ajar en Gary een en dezelfde persoon waren. &qu

Romain Gary: voortdurend worstelen met identiteit

Titus Brandsma Lyceum Oss, eerste helft jaren &#; De lessen Frans op de middelbare school boeiden mij als één van de weinige leerlingen wel. Zeker de literatuur had mijn aandacht, al besloot ik later toch niet een talenstudie te gaan doen. Ik was een beetje bang om &#;vast&#; te komen zitten als stoffige vertaler of tolk. Maar aan de meeste iets langer besproken boeken of schrijvers heb ik nog herinneringen.

Zo fascineerde mij het boek &#;La vie devant soi&#; van Emile Ajar. De titel vond ik al zo mooi, Een (heel) leven voor je. De film ervan is ook redelijk beroemd geworden. Het werd het laatste kunststukje van de Franse filmdiva Simone Signoret. Ze speelt Madame Rosa, een oudere ex-prostituee van joodse afkomst die de concentratiekampen overleefd heeft. Om in haar levensonderhoud te voorzien zorgt ze voor de kinderen van haar jongere ex-collega&#;s. Ze heeft een bijzondere voorkeur voor de wees Momo, een Algerijns jongetje. Momo op zijn beurt staat haar bij als ze ziek en onzelfstandig dreigt te worden.

Ajar en Gary

Nog boeiender werd het toen Emile Ajar een pseudoniem bleek te zijn van Romain Gary. Gary won daarmee als enige schrijver tweemaal de Prix Goncourt. Dit is een prestigieuze Franse literatuurprijs die norma



White Dog

Oppervlakig bekeken wordt in Samuel Fuller 's White Dog een probleem aanges­neden door een sociaal voelend regisseur, die ons zijn boodschap brengt als een toonbeeld van eenvoud. Het verhaal van de film is oorspronkelijk afkomstig uit een kort artikel van Romain Gary in Life Magazine, over een hond die door zijn racistische eigenaar werd gedresseerd in het aanvallen en doden van n-woord (red.). Later gebruikte Romain Gary de titel en de daarin schuilende woordspeling voor een biografie van zijn vrouw Jean Seberg, die volgens hem geëxploiteerd werd door de Black Power-beweging aan het einde van de jaren zestig.

De grote witte Duitse herder wordt door een opkomende actrice (Kristy McNichol) geadopteerd, nadat ze hem met haar auto heeft aangereden. Als de hond een indringer op de vlucht jaagt denkt ze in hem een trouwe vriend te hebben, maar na de aanval op een zwarte collega tijdens de opname voor een reclamefilm rijst de twijfel. Het heeft er zelfs alle schijn van dat hij lijdt aan een Jekyll and Hyde syndroom, want de lieve, aanhankelijke kameraard komt ‘s nachts na zijn omzwervingen druipend van het bloed thuis. Later zal blijken dat de hond in zijn nog onschuldige jaren werd afgericht en zo tot instrument werd van het kwaad in de mens. Een zwarte trainer moet u