Clara schumann

Schumanns katers

Het werk van grote kunstenaars wordt graag bezien vanuit hun tragische levenseinde: het afgesneden oor van Van Gogh en diens zelfmoord, de doodzieke Mozart die op zijn sterfbed het Requiem componeert, Robert Schumann die zijn laatste jaren doorbrengt in een inrichting.
In zijn in verschenen biografie Robert Schumann, Life and Death of a Musician probeert John Worthen de componist juist vanuit het verleden te benaderen en Schumanns leven niet te bezien vanuit de doem van de waanzin waarmee het eindigde.

Volgens Worthen had Schumann een gelukkige jeugd. Als jongeling zat hij graag in het café en hield van mooie of in ieder geval gewillige vrouwen. Trouw noteerde hij elke hij elke ochtend in zijn dagboek hoe de kater voelde die hij had overgehouden aan het drinkgelag van de vorige avond: ‘levendig’, ‘absoluut’, ‘episch’, ‘vreselijk’, ‘geweldig’, ‘angstaanjagend’, tot en met ‘de ergste kater van mijn leven’ en ‘alsof ik dood ben’.

Soms leest deze biografie als een roman van Jane Austen, bijvoorbeeld als Worthen schrijft over de manier waarop Robert Schumann zijn latere geliefde ontmoet. Het achttienjarige pianotalent meldt zich in Leipzig bij Friedric

Het Schumann Quartett in werken uit drie eeuwen

Felix Mendelssohn werd beschouwd als de Mozart van de negentiende eeuw. Het leek of ‘de Gelukkige’, zoals hij ook op grond van zijn voornaam werd genoemd, alles in de schoot geworpen kreeg. Het gezin Mendelssohn was een welvarende, kosmopolitisch georiënteerde en kunstzinnige Duits-joodse familie, die de talenten van zoon Felix altijd stimuleerde. Reeds als vijfjarige kreeg de jongen pianoles van zijn moeder. Hij werd meegenomen naar Parijs en Weimar met daaraan verbonden een bezoek aan Goethe. In hun Berlijnse villa ontvingen de Mendelssohns de grootheden van hun tijd, de zondagconcerten in hun tuinhuis waren legendarisch. Felix ontwikkelde zich tot een uitstekend pianist, hij componeerde, las veel, tekende en maakte kunstreizen naar Italië en Engeland. Hij was een romanticus pur sang.

In hun Berlijnse villa ontvingen de Mendelssohns de grootheden van hun tijd

In de Romantiek en de empfindsame Biedermeiertijd stonden poëzie, beeldende pianostukken en liederen op de voorgrond. Zo ook in het oeuvre van Mendelssohn en bijvoorbeeld zijn collega Robert Schumann. Nog altijd zijn Mendelssohns fameuze Lieder ohne Worte voor piano populairder dan zijn symfonieën, net als zijn zes strijkkwartett

Robert Alexander Schumann, een romanticus

I BIOGRAFIE

Robert Alexander Schumann was geboren op 8 juni te Zwickau, in Duitsland, een stadje aan de rivier de Mulde. Zijn vader bezat een boekenwinkel en een uitgeverij, terwijl hij ook nog zelf schreef.
Ook Schumann had iets met literatuur, in zijn jeugdjaren richtte hij een clubje op waar poëzie en voordrachten aan bod kwamen.
Op jarige leeftijd besloot Schumann toondichter te worden en op jarige leeftijd werd hij muziekjournalist, tot
In stichtte hij een muziektijdschrift op “Neue Leipziger Zeitschrift für Musik” waarin hij de mensen voorbereidde op een nieuwe poëtische tijd, hij kwam op voor jonge kunstenaars en sprak vol lof over bepaalde componisten, zoals Chopin.
Al tijdens zijn gymnasiumstudies schreef hij drama’s en romans, na de dood van zijn vader ging hij in studeren in Heidelberg voor daar gaf een jurist hem het advies om musicus te worden.
Hij volgde lessen bij Friedrich Wieck. Het was door een concert van Nicolo Paganini dat hij besloot pianovirtuoos te worden, helaas heeft hij dat nooit waar kunnen maken wegens verlamming van de ringvinger aan zijn rechterhand (de oorzaak is men echter nooit te weten gekomen).

Tot zijn dertigste componeerde hij vooral voor piano, maar

Leven of muziek
Speculeren over de ontwikkeling in het werk van Robert Schumann
Emanuel Overbeeke

De biografie van Robert Schumann door John Worthen verscheen in , werd herdrukt als paperback in het Schumannjaar en is voor zover bekend in Nederland niet eerder besproken. De vergelijking met Bas van Puttens nieuwste roman Nachtlied, gebaseerd op Schumanns leven, werpt licht op het genre van de muziekbiografie.

Het eerste wat opvalt aan Worthens boek is dat de auteur zich bijna volledig beperkt tot een weergave van Schumanns leven. Hoewel het een romantische gedachte is dat leven en werk met elkaar verweven zijn, en Schumann een typische romanticus was, slaagt Worthen erin het werk van de componist vrijwel buiten de biografie te houden. We lezen af en toe wat Schumann wanneer componeerde, maar over de muziek zelf komen we vrijwel niets te weten. Als Worthen hierover al iets loslaat, dan is het dat Schumann bijna altijd beschikte over voldoende creativiteit, werklust en discipline, totdat zijn ziekte hem het componeren bijna onmogelijk maakte. Ook de hedendaagse aandacht voor context past blijkbaar niet in Worthens idee van een ideale biografie.

Worthen breekt daarnaast bewust met bijna alle opvattingen die over zijn held de ronde doen. Robert Schumann () bego


Componist van de Duitse romantiek


Tekening Josef Kriehuber, Robert Schumann in
Robert Schumann geldt als de belangrijkste componist van de Duitse romantiek. Robert Schumann bereikte een hoogtepunt in de romantische esthetiek: muziek en libretto werden door deze componist tot één geheel gesmeed. Robert Schumann () componeerde meer dan muziekstukken. Hij schreef niet alleen symfonieën en opera's, maar leefde zich uit in vele muziekvormen.

Muziek

Robert Schumann werd op 8 juni geboren in Zwickau. De vader van Schumann was boekhandelaar en uitgever. In zijn jeugd las Robert veel romantische literatuur en hield hij zich bezig met muziek. Vanaf zijn zesde kreeg hij pianoles. Toen zijn vader overleed ging de jonge componist in rechten studeren in Leipzig. In deze stad leerde hij de pianoleraar Wieck kennen. Robert Schumann was onder de indruk van het pianospel van pianiste Clara Wieck (), de dochter van de pianopedagoog en besloot zelf ook weer serieus pianoles te nemen. Erg serieus studeerde hij echter niet. Al snel was hij weer hele dagen bezig met het componeren van muziek.

Abegg-variaties

Rond componeerde Robert Schumann de 'Abegg-variaties' en twaalf 'Papillions'. Hij kreeg in zijn leven ook te maken met teleurstellingen. Schumann experimenteerde