Marcel duchamp fontaine

• Recent Toegevoegd
• Prijs (Laag-Hoog)
• Prijs (Hoog-Laag)
• Jaar (Laag-Hoog)
• Jaar (Hoog-Laag)

Marcel Duchamp was een avant-garde beeldhouwer wiens "kant-en-klare" installaties de grenzen van de traditionele esthetiek verlegden en de gewone opvattingen over de aard van kunst op de proef stelden.

Hoewel hij begon als schilder, begon Duchamp voorrang te geven aan concepten en ideeën boven visualisaties. Dit bracht hem ertoe traditionele vormen van expressie los te laten en benaderingen te ontwikkelen die het visuele ondergeschikt maakten aan het conceptuele.

Zijn 'kant-en-klare' sculpturen ondermijnden het gewone representatieve karakter van kunst voor zover ze niets uitbeeldden; het waren eerder zelf gewone objecten. Dit wordt geïllustreerd in zijn , "Fountain", dat een urinoir was met de handtekening "R. Mutt.” In plaats van een weergave van een urinoir, is "Fountain" gewoon een urinoir.

Duchamp betoogde dat zijn status als kunst een functie was van de waardigheid die hij aan het object verleende, niet van zijn representatieve of esthetische kwaliteiten. Omdat hij de traditionele burgerlijke esthet

Duchamp boven Picasso?

Het woord geschiedenis had men vroeger eigenlijk altijd met een hoofdletter moeten schrijven. Geschiedenis maakte ons en wij maakten haar, het was de indrukwekkende en onophoudelijke beweging van de tijd, waaraan wij onderworpen waren en die wij – vooral de aanhangers van utopieën en dictaturen – probeerden te beïnvloeden. Men geloofde in een min of meer rechtlijnige beweging: de generaties volgden elkaar op, men was onderweg ergens naartoe.
Na Hegel vraagt men zich daarentegen steeds meer af of men nog wel überhaupt van geschiedenis spreken kan. Is het niet veeleer zo dat iedereen – wetenschappers net zo goed als romanschrijvers of kunstenaars – naar believen die feiten uit het verleden halen die in hun kraam passen?
Geschiedenis schrijven is dus een keuze doen. Elke keuze is subjectief en dus een interpretatie. Hier komt bovendien nog een extra probleem bij voor iedereen die schrijft. Wie schrijft geeft achter elkaar, in de tijd, aan wat oorspronkelijk naast elkaar bestond, in de ruimte. Men kan het niet strikt op hetzelfde moment hebben over de bomen én de straat én de tram die er rijdt. Een historicus kan niet tegelijk over de politiek, de economie en de cultuur schrijven, hij wijdt aan elk onderdeel een afzonderlijk hoofdstuk. Voor literatuur-

Een schep, een wiel, een urinoir

Review

K. Schippers is gefascineerd door beeldend kunstenaar Marcel Duchamp. Hij schreef een fragmentarisch, maar boeiend boek over deze verwante geest.

Marcel Duchamp () kende ik vooral van het urinoir dat hij signeerde en tentoonstelde: dat was een van de ready mades die hem beroemd hebben gemaakt. Zelfs een pisbak is kunst, als een kunstenaar het zegt. Ik vatte dat altijd op als een inventieve, maar ook flauwe grap. Maar K. Schippers kijkt onbekommerd voorbij de provocatie en laat zien wat die ready mades eigenlijk zo interessant maakt. „De dingen ontkomen aan je blik, steeds weer, blijven aan de rand van het gezichtsveld. Je hebt ze zelden nodig en zo vervagen ze waar je bij staat, worden ze nooit het onderwerp van je hoogste concentratie. Iets tonen wat aan je aandacht ontkomt. Een schep, een wiel, een urinoir, een kapstok, een dot stof, hij toont het en toch zit dat laagje van wat niet wordt gezien er altijd omheen.”Dit schrijft Schippers in zijn boek ’De bruid van Marcel Duchamp’. Er staan dagboekfragmenten in, essays, verhalen, observaties en plaatjes. Het is een allegaartje over zijn reizen naar de plaatsen waar kunstenaar Marcel Duchamp heeft gewoond en gewerkt. Al op jonge leeftijd werd Schippers gegrepen door de eigengereide D

Schilders 20e eeuw: Marcel Duchamp, gangmaker van dada

Dada of het dadaïsme was een provocerende kunststroming. Bestaande waarden en normen werden afgezworen. De dadaïsten wensten een onbeteugelde, creatieve vrijheid. In de ready-mades van Marcel Duchamp kwam die vrijheid tot uiting. Hij koos alledaagse voorwerpen, zoals een flessenrek, een schop of een urinoir tot kunstwerk. Zaken die niet in een museum thuishoorden kwamen zo in het museum terecht. Door de creatieve daad, het maken van kunst, te reduceren tot het kiezen van ready-mades maakte Duchamp het traditionele kunstwerk belachelijk. Hij dwong de toeschouwer om diepgaand na te denken over fundamentele ethische kwesties, zoals kunst en goede smaak.

Kunst tussen twee wereldoorlogen

De kunst in het interbellum (de periode tussen de wereldoorlogen) werd bepaald door dada en door het surrealisme. De dadabeweging, die zich over heel Europa en de Verenigde Staten verspreidde, was in al weer op zijn retour. Kunstenaars kozen steeds meer voor het surrealisme. Die stroming vormde het slotakkoord van het avant gardetijdperk.

De oprichting van dada

Schrijvers, dichters en kunstenaars waren voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog gevlucht naar het neutrale Zwitserland. Daar protesteerden ze tegen een samenleving

Marcel Duchamp ()

Geschiedenis: Hoe zag onze wereld er vroeger uit en wat gebeurde er toen?

Franse kunstenaar

Anoniem: Marcel Duchamp (links) met Raymond Duchamp-Villon en Jacques Villon omstreeks

De Franse kunstenaar Marcel Duchamp maakte een snelle ontwikkeling door. Hij werkte als futurist, dadaïst en surrealist. Hij presenteerde industriële voorwerpen als kunstwerk. Deze kunstwerken worden 'readymades' genoemd. Een voorbeeld hiervan is een fietswiel op een krukje, dat hij de titel 'Roue de bicyclette' gaf. Zijn ideeënkunst had grote invloed op latere ontwikkelingen in de moderne kunst.

Opleiding

Marcel Duchamp werd op 28 juli in Blainville bij Rouen geboren. Marcel was de broer van Suzanne Duchamp en beeldhouwer Raymond Duchamp-Villon. Marcel Duchamp begon in zijn tienerjaren te schilderen. Van tot studeerde hij aan de Académie Julian in Parijs. In verhuisde Marcel Duchamp naar Neuilly bij Parijs.

Naakt een trap afdalend

In het vroege werk van Marcel Duchamp zijn invloeden te zien van Paul Cézanne en het fauvisme. Opvallend zijn het gebruik van symbolen en fragmentatie om het verloop van tijd te benadrukken. Toen Duchamp in het schilderij 'Naakt een trap afdalend' inzond voor een tentoonstelling, werd hem gevraagd het schild