Geertrui daem biografie
Daem, Geertrui
Vlaams proza- en toneelschrijfster (Aalst ). Studeerde aan de Rijksnormaalschool te Gent, speelde enige tijd bij het amateurtoneel en werd in beroepsactrice. In richtte ze de theatergroep School voor Gekken op.
Geertrui Daem debuteerde in met de verhalenbundel Boniface, waarmee ze de Boekenweek Debuutprijs en de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs verwierf. Voor toneel schreef ze De meisjeskamer (), bekroond met de Paul de Montprijs, een stuk waarin ze ook zelf acteerde. Het moederskind (), eveneens voor toneel geschreven, werd bekroond met de Taalunie Toneelprijs. Met haar eigen toneelgroep speelde ze een bewerking van Louis Paul Boons De Kapellekensbaan.
Een vader voor Elisabeth () werd genomineerd voor de AKO-literatuurprijs. In verscheen hierop een vervolg: Geboeid door liefde (geen vader voor Elisabeth), drie verhalen over de ontwikkeling van Elisabeth via drie stadia in haar leven.
Haar eerste roman Koud () gaat over een Korea-veteraan die na zijn thuiskomst geconfronteerd wordt met de veranderde mentaliteit en moeite heeft om zich daarbij aan te passen. Veel van Daems werk gaat over de botsing tussen illusies of verwachtingen en de werkelijkheid van alle dag. Met name de dromen van jonge meisjes en de harde realiteit van de wereld van de
RadioboekGeertrui Daem-NietwaardDownloaden
Een hartverscheurende getuigenis van een zwaar mishandeld kind of problematische getuigenis van een getraumatiseerd, fabulerend slachtoffer?
Klassiek voorbeeld van de onbetrouwbare verteller. Enkel bij een herbeluistering van dit radioboek worden we er ons bewust van hoe problematisch deze getuigenis is: in de openingszin horen we al &#;volledigheid durf ik niet betrachten.&#; Verder is de hele getuigenis doorspekt met details die variëren van ongeloofwaardig (een 8 op het rapport voor twee nullen aanzien) tot onmogelijk (eieren bakken op roodgeslagen billen). De verteller zegt ons dat ze nu haar verhaal kan vertellen omdat mama Mia, de enige getuige van wat er met het gezin gebeurd is, overleden is. Dit kan alleen maar betekenen dat we niet het hele verhaal gehoord hebben.
Het is een omgekeerde leugenaars-paradox: naarmate we meer vernemen over Nietwaards vermeende mishandeling, wordt het duidelijk dat haar verhaal doorspekt is met leugens en verzinsels. Haar leugens en verzinsels ontkrachten haar verhaal misschien wel in alle details, maar zijn zelf een onmiskenbaar symptoom van haar reëel trauma, van welke aard dat ook mag zijn. De flagrante leugens zijn een product van haar trauma, maar wat dat trauma precies is, li
Geertrui Daem
Bio
Geertrui Daem studeerde Rechten () in Gent en bracht haar laatste jaar met het Erasmus programma door in Aix-en- Provence. Zij behaalde bijkomend een Master in Conflict and Development aan de Ugent ().
Na drie jaar gewerkt te hebben als advocaat, gespecialiseerd in asiel-en migratierecht aan de balie van Antwerpen, verhuisde Geertrui Daem naar Algerije (Algiers) waar ze werkte voor het VN-Vluchtelingenagentschap (UNHCR) als Refugee Status Determination Officer.
Daarna nam zij vervangingscontracten waar als juriste bij Vluchtelingenwerk Vlaanderen en het Belgisch Comité voor Hulp aan de Vluchtelingen (nu NANSEN vzw). Geertrui Daem werkte ook als zelfstandig consultant voor UNHCR Brussel en verrichtte, als nationaal expert, onderzoek voor het rapport “Safe at last”, een vergelijkende studie over subsidiaire beschermingsaanvragen in de EU.
In verhuisde zij voor één jaar naar Kenia (Nairobi) waar ze aan de slag ging als Resettlement Officer voor UNHCR. Tussen en was Geertrui Daem werkzaam als juriste voor het Belgisch Comité voor Hulp aan de Vluchtelingen (nu NANSEN vzw) waar zij juridisch advies en ondersteuning gaf aan talrijke asielzoekers.
Vanaf tot en met werkte zij als experte vreemdelingenrecht voor het Vlaams Agentschap Integratie en Inburgering met
F.B. Hotz Mannen spelen, vrouwen winnen
een keuze uit de verhalen
Theo Sontrop, de toenmalige directeur van De Arbeiderspers, en literair redacteur Martin Ros zouden het nog vaak memoreren: in de stapel ongevraagd toegestuurde kopij troffen ze zelden iets bruikbaars aan, tot er in december ineens een verbluffend goed geschreven, puntgaaf verhaal, &#;De tramrace&#;, bij de post zat, als inzending voor het tijdschrift Maatstaf. De schrijver was F.B. Hotz, een volslagen onbekende jarige man uit Oegstgeest. In de ruim twintig jaar die daarop volgden schreef Hotz
Fictie
Nederlands | ePub2, 1 MB | De Arbeiderspers, Amsterdam |
E-book
Geertrui Daem
door Elke Brems
1. Biografie
Geertrui Daem werd geboren in Aalst op 2g april Zij groeide op in een Denderleeuwse volkswijk, als oudste van vier kinderen. Haar ouders verzetten zich tegen een theateropleiding, en nadat haar vader jong gestorven was, besloot zij regentaat Nederlands-Engels-Moraal te studeren aan de Rijksnormaalschool in Gent. Dat bracht haar naar het onderwijs, waar zij als jonge leerkracht al snel wegvluchtte voor de strakke structuren. Zij verliet meteen ook de besloten wereld van het dorp en verhuisde naar Gent.
Na daar vijf jaar actief geweest te zijn in het amateurtoneel werd zij in beroepsactrice. Tot was zij vast verbonden aan de gezelschappen ‘Tentakel’ en ‘Het Trojaanse paard’. Daarna speelde zij freelance bij onder andere ‘Arca’, ‘Oud Huis Stekelbees’ en de ‘Internationale Nieuwe Scène’. In richtte Daem de theatergroep ‘School voor Gekken’ op. Daarmee speelde zij onder meer een bewerking van De Kapellekensbaan van Louis Paul Boon. Andere theatercreaties van haar hand zijn onder andere ‘Waar is Kena?’, ‘Rocking Danny’ en Het moederskind. Voor de tweespraak De meisjeskamer ontving zij in de Paul de Mont-prijs van de Pr