Gabriel gatti dirigent biografie

Els&#; blogs

Roger Van der Weyden: de Annunciatie
Tijdens een lezing  over engelen in het Advents- en kerstverhaal in beeldende kunst en muziek voor Helikon in Utrecht, vrijdag 25 november jl., liet ik op een gegeven moment het linkerpaneel zien van het zogeheten Columba triptiek. De Vlaamse kunstenaar Rogier Van der Weyden schilderde het in (zie afb., Alte Pinakothek, München). Ik vertelde dat op dit linkerpaneel de Annunciatie wordt afgebeeld; iemand had tijdens de pauze al gevraagd of ik nog wat over de Annunciatie zou vertellen. Ja dus.
We zien Maria als lezeres, geknield voor een enorm boek. Ze wordt overvallen door de engel Gabriel. De woorden die hij spreekt, &#; en die we even daarvoor in vertaling hadden gelezen -, worden afgebeeld alsof ze uit zijn mond komen. We zien ook een duif, &#; de duif van het Heilige Geest -, als zonnestraal door het raam binnenvallen. De lelie is zoals bekend het symbool voor de maagdelijkheid van Maria (Lucas 1 vers 27). Gabriel heeft hier de staf in de hand, het attribuut waarmee we hem die middag al eerder afgebeeld hadden gezien. Samen met zijn woorden vormt deze een kruis, als voorteken van wat het lijdensverhaal dat gaat komen en wat op het niet getoonde middenpaneel wordt uitgebeeld. Het lijkt zich door het roosvenster

Beroemde sopranen: een top 10?

Een lijst maken met de tien meest legendarische sopranen is een onmogelijke opdracht. Hoe vergelijk je de niet of nauwelijks opgenomen stemmen van Adelina Patti of Nellie Melba met die van sterren uit het cd-tijdperk als Renée Fleming of Anna Netrebko? En hoe verhoudt de barokzangeres zich met de Wagner-diva? Maar ja, je moet toch ergens beginnen. Ontdek deze 10 beroemde sopranen uit de muziekgeschiedenis.

Maria Callas was groter dan de opera

La Divina, de goddelijke, en de Bijbel van de opera waren een paar bijnamen voor de Amerikaanse sopraan Maria Callas. Zij bracht de kunstvorm naar een nieuw niveau door de nadruk te leggen op het acteren. Ze viel als jonge zangeres bijna dertig kilo af om haar karakters geloofwaardig op het podium te kunnen zetten. Met Callas eindigde het tijdperk, waarin de sopranen een kruis op het toneel zetten en tegen de regisseur zeiden: ‘Ik weet niet wat je van plan bent, maar ik sta hier te zingen, gedurende de voorstelling.’ Callas haalde daarnaast nog tal van vergeten opera’s uit de stoffige archieven. Ze gaf nieuwe dimensies aan de sterke vrouwenrollen als Medea, Norma en Tosca. De aria Vissi d’arte, vissi d’amore – ik leefde voor de kunst, ik leefde voor de liefde – van Puccini’s operadiva Tosca was haar o



 

<< Biografie

>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Theatervoorstellingen
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films
>> Boeken
>> Films

<< top

Boeken

AuteurTitelPeriodeWaardering
Astrid HolleederWie praat, die gaat (e-book)/17,0
Lize SpitAutobiografie van mijn lichaam/17,5
Özcan AkyolEus (e)/17,0
Arthur

Els&#; blogs

In De Gids (/nr. 1) stond een mooi artikel van Maris van der Meij over het koorstuk Gegen der Krieg van Hanss Eisler (foto links) op tekst van Bertolt Brecht. Een stuk twaalftoonsmuziek op. 55 uit , dat nagenoeg onzingbaar is. Het is, schrijft zij, ‘veruit de lelijkste muziek die ik ken’. Dat wil zeggen: het ‘heeft als doel lelijk te zijn, en dan is de sublieme ervaring niet van de tedere, dromerige soort’.

Niet dat het ‘soms nodig [is] je te omgeven met zachtheid’. Dat is het ‘om het leven te verdragen of het lijden te verlichten’. Ik denk terug aan de langzame delen uit de symfonieën 2 en 8 van Anton Bruckner (foto rechts) die ik de afgelopen paar concertseizoenen in het Amsterdamse Concertgebouw hoorde, uitgevoerd door het Koninklijk Concertgebouworkest onder leiding van respectievelijk Andrew Manze en Simone Young.
Toen Bruckner ze schreef, en Eisler zijn koorwerk toonzette, waren respectievelijk de Eerste en de Tweede Wereldoorlog nog niet geweest, ‘toen’ – schrijft Van der Meij – ‘schoonheid haar gezicht had verbrand en componisten de brandblaren en loslatende huid omzetten in muziek. Niet l’art pour l’art maar lelijke muziek’.

Er is alleen een probleem: ‘het publiek heeft weinig verdraagzaamheid voor lelijkheid. Men kijkt weg en stopt zijn o

Klassieke meesters : Historisch overzicht van Nederlandse topmusici

  • 16

    Cantate voor soli [4], koor en orkest BWV, "Tönet, ihr Pauken! Erschallet, Trompeten!" deel I

  • 17

    Cantate voor soli [4], koor en orkest BWV, "Tönet, ihr Pauken! Erschallet, Trompeten!" deel II

  • 18

    Cantate voor soli [4], koor en orkest BWV, "Tönet, ihr Pauken! Erschallet, Trompeten!" deel III

  • 19

    Cantate voor soli [4], koor en orkest BWV, "Tönet, ihr Pauken! Erschallet, Trompeten!" deel IV

  • 20

    Cantate voor soli [4], koor en orkest BWV, "Tönet, ihr Pauken! Erschallet, Trompeten!" deel V

  • 21

    Cantate voor soli [4], koor en orkest BWV, "Tönet, ihr Pauken! Erschallet, Trompeten!" deel VI

  • 22

    Cantate voor soli [4], koor en orkest BWV, "Tönet, ihr Pauken! Erschallet, Trompeten!" deel VII

  • 23

    Cantate voor soli [4], koor en orkest BWV, "Tönet, ihr Pauken! Erschallet, Trompeten!" deel VIII

  • 24

    Cantate voor soli [4], koor en orkest BWV, "Tönet, ihr Pauken! Erschallet, Trompeten!" deel IX