Boksen met bril
De Jood Ben Bril werd in verraden door medebokser Sam Olij
In zaten ze in de nationale boksploeg voor de Olympische Spelen van Amsterdam: Sam Olij en Ben Bril. Vijftien jaar later tijdens de Tweede Wereldoorlog liet de politieagent Olij de Jood Bril oppakken.
Hij droeg in de Nederlandse vlag het Olympisch Stadion van Amsterdam binnen. De zwaargewichtbokser Sam Olij was de uitverkoren vertegenwoordiger van de Nederlandse sport bij die Zomerspelen. De vlag was nog nooit binnengedragen. Negentien jaar later, in , werd Olij als jodenjager, NSB’er en collaborateur ter dood veroordeeld. Later werd dat na een psychiatrisch onderzoek een gevangenisstraf, waarna hij in vrijkwam.
Oorlogsherdenking
Bij de jaarlijkse oorlogsherdenking in het Olympisch Stadion draaide het vrijdag om het verraad van politieagent Olij. Hoe kon deze geprezen olympiër − hij was populair en speelde met zijn spierballen een rol in een film met Fien de la Mar − de wereld zo verraden door een van zijn collega’s uit de nationale boksploeg van , de joodse pugilist Ben Bril, te arresteren en af te laten voeren naar Kamp Vught en Bergen-Belsen?
Sporthistoricus Jurryt van de Vooren schetste de situatie uit januari , toen het ondergedoken gezin in Utrecht door de familie Olij werd ingerekend. ‘De zoon van Sam,
Ben Bril: een vol leven in en buiten de boksring
Titel: Ben Bril, Davidster als ereteken..
Auteur: Ed van sche details: Uitgeverij AP/De Buitenspelers, pagina’s, gebonden. Zeer rijk geïllustreerd. ISBN Prijs 29,Wie is die Ed van Opzeeland? Van Opzeeland is een al bijna legendarische sportverslaggever. Bij oudere generaties is hij bekend van de Europa Cup-uitgaven van het weekblad Revue –nog zonder Nieuwe. Van Opzeeland (78) schreef het boks-standaardwerk Koningen van de wie was Ben Bril? Ben Bril was een joodse bokser: hij droeg in al een davids-ster op zijn boksbroek. Hij werd geboren in in de Amsterdamse Valkenburgerstraat, hartje joodse buurt. Bril overleefde in de Tweede Wereldoorlog de kampen Vught, Westerbork en Bergen-Belsen. Na de oorlog werd hij een befaamd boksarbiter. Hij overleed in Een leven voor een biografie. Zeker. Bij sommige mensen vraag je je af hoe al hun belevenissen in één bestaan passen, zelfs als ze ouder dan 90 worden. Zo’n mens was Ben Bril. Geboren in de verdwenen wereld van een jonge eeuw, gestorven in een nieuwe. Met de holocaust als voor mens was Bril? Een vechter, van jongs af en altijd gebleven. Hij nam als jarig vlieggewicht (tot 50 kilo) – met een vervalste geboortedatum – deel aan de Olympische Spelen van Amsterdam. Bij de zwaargewichten b
Ben Bril was een straatschoffie in de Amsterdamse Jodenbuurt, die in zijn jonge jaren zijn handjes niet thuishield. Maar zoals hij zelf zei, werd hij gered door te gaan boksen. Daardoor kreeg hij discipline en kon hij zich beter beheersen. Hij werd voor de Tweede Wereldoorlog een beroemd bokser, overleefde samen met zijn vrouw en zoon de kampen &#; in tegenstelling tot de rest van zijn familie &#; en keerde daarna terug als internationaal boksscheidsrechter.
Van Opzeeland lichtte toe waarom hij tot dit boek was gekomen: &#;De biografie dreigde te worden uitgehold. Allemaal jonge voetballertjes van 21, 22 jaar oud krijgen tegenwoordig een boek opgedragen en dan is hun leven nog niet eens begonnen. Er is nog geen levensverhaal en die is er wel bij Ben Bril.
Hij was een fantastisch mens. E&#;n keer liet hij zich bewust verslaan met een wedstrijd in een kamp tijdens de oorlog. Want als hij zou winnen zou hij niet alleen in de problemen kunnen komen, maar ontving hij ook geen brood en medicijnen voor zijn vrouw en zoon. En mede daarom zit Albert, zijn zoon, nu hier.&#;
Van Opzeeland vervolgde met een overtuigend bewijs over de moed van Ben Bril tijdens de oorlog. &#;Er zijn drie grote Nederlandse schrijvers over de Tweede Wereldoorlog: Loe de Jong, Jacques Presser en Gerha
Ben Bril
Barend Bril, zoals Ben eigenlijk heette, werd op 16 juli in de Valkenburgerstraat te Amsterdam geboren op nummer en niet op , zoals vaak wordt aangenomen. Daar verhuisde het gezin wel begin heen.Zijn vader was Abraham Bril, zijn moeder Klaartje Moffie.
Deze pagina is voor een groot deel ontleend aan een gesprek dat ik had met Wilma, de vrouw van Abraham Benjamin (bijnaam Albert) Bril die in op 11 september overleed. Ab is 77 jaar oud geworden en komt meermaals voor in het verhaal op deze pagina. In het exemplaar dat voor mij ligt staat als opdracht geschreven: ", Carré. Voor Ab van Ed". Ab was de enige zoon van Ben Bril.
In Carré vindt jaarlijks de 'Ben Bril Memorial' plaats, een boksgala op de tweede maandag van oktober ter ere van de Amsterdamse bokser en scheidsrechter Ben Bril.
De biografie is voorzien van prachtige foto's.
Ed van Opzeeland schreef een biografie (Davidsster als Ereteken) over Ben Bril, het boek uit is op zich al een monument en nog te koop bij onder andere en
Sinds wordt het Ben Bril Memorial Boksgala georganiseerd in Carré en is het uitgegroeid tot één
van de meest prestigieuze boksevenementen van Nederland. De combinatie van de unieke ambiance en de absolute top
Stadionplein, 8 augustus De jarige bokser Ben Bril debuteert op de Olympische Spelen van Amsterdam
“Een watervlug partijtje.” De boksverslaggever van Het Volk vond het prachtig hoe de net jarige Amsterdammer Ben Bril uit de Valkenburgerstraat op de Olympische Spelen van zijn eerste gevecht won van de Ier Myles McDonagh. De dag erna legde hij het al af tegen de Zuid-Afrikaan Buddy Lebanon. Jammer, maar het straatvechtertje uit de Jodenbuurt zou nog veel van zich laten horen. Hij werd acht keer kampioen van Nederland en elf keer van Amsterdam.
Zuid
Hier gebeurde het
De Olympische droom van Ben Bril kwam uit toen hij op zaterdag 28 juli als allerjongste deelnemer meeliep in de delegatie van de Nederlandse sporters tijdens de openingsplechtigheid in het Olympisch Stadion. Hij was afgetraind om onder de vereiste 52,8 kilogram voor het vedergewicht te blijven en het Olympisch kostuum slobberde dan ook rond zijn magere jongenslichaam. Het blauw jasje met witte biezen en de witte broek werden zwierig gecompleteerd met een strooien hoed, de ‘matelot’. Hij kon hij niet nalaten trots te wuiven naar zijn vier broertjes op de tribune, hoewel dat volgens het Olympisch protocol verboden was.
Op 8 augustus werd het menens voor hem. Het massale toegestroomde pub