Onno blom biografie jan wolkers
Een levenswerk uit één stuk. Het litteken van de dood. De biografie van Jan Wolkers
Als je gaat dromen over het boek dat je aan het lezen bent en je doet dat niet één keer maar een paar dagen achtereen, wat zegt dat dan over het boek? Het is een vraag die ik mij stel terwijl ik bezig ben met de laatste vijftig pagina’s van Onno Bloms biografie van Jan Wolkers, Het litteken van de dood. Als er zoveel over een boek gezegd en geschreven wordt, lijken clichés onvermijdelijk, maar niet minder waar. ‘Ik las het als een trein’, schreef Rob Schouten in Trouw. Daar ben ik het volmondig mee eens, al verwordt in mijn droom het soms complexe familieleven van Wolkers zelfs tot een rollercoaster (om nog maar een stoplap te plaatsen). Het verhaal duizelt me, maar dat zegt absoluut niets over de heldere en feitelijke wijze waarop Blom het bijna duizend pagina’s tellende levensverhaal op papier heeft gezet. Nadrukkelijk zonder psychologisering en historische context. Ik wijt mijn nachtelijke duizelingen dan ook aan het feit dat het boek, met alle ontembare levensdrift van Wolkers &#; en niet in de laatste plaats de expliciete seksscenes &#; op zijn minst opwindend is. Mij zijn relaties duidelijk geworden waarvan ik, ondanks dat ik vrijwel het complete oeuvre van Wolkers vanaf de middelbar
Onno Blom wint Nederlandse Biografieprijs met biografie van Jan Wolkers
De jury, onder leiding van Lisa Kuitert, schrijft in haar juryrapport: ‘We hebben – net zoals zoveel andere lezers deden – geleefd met Jan Wolkers, over zijn schouders meegekeken naar zijn liefdes, zijn verdriet, de talrijke diertjes en plantjes die hij met zo veel aandacht beschreef. We hebben de kunstenaar ontmoet, de schrijver mogen voelen.’
De Jan Wolkers-biografie was voor Onno Blom ‘de opdracht van zijn leven’, zo bekende hij eerder in een vraaggesprek met de Volkskrant. Tien jaar werkte Blom aan zijn biografie, waarin de biograaf een man tot leven wekt die ver afstaat van het beeld van Wolkers in de laatste jaren van zijn leven. De beminnelijke opa die in de achtertuin van zijn Texelse villa de egeltjes te eten geeft en zijn derde echtgenote Karina omhelst, blijkt ook een agressieve testosteronbom en een buitengewoon jaloerse minnaar.
Naast Onno Blom waren ook de volgende schrijvers genomineerd: Angela Dekker en Jessica Voeten (voor Moed en overmoed. Leven en tijd van Mata-Hari ), Eva Rovers (Boud. Het verzameld leven van Boudewijn Büch), Jolande Withuis (Juliana, Vorstin in een mannenwereld) en Marita Mathijsen (Een bezielde schavuit. Jacob van Lennep). Pikant detail: Marita Mathijsen
Over de biografie van Jan Wolkers (), waarop neerlandicus Onno Blom in oktober promoveerde, is nogal wat commotie ontstaan.
Achteraf bleek dat de eerste promotiecommissie de dissertatie had afgewezen, waarna – zeer ongebruikelijk – een nieuwe commissie was benoemd, die het academische werkstuk wel goedkeurde. De eerste groep geleerden vond dat Wolkers te weinig ‘in zijn tijd’ werd geplaatst, dat de maatschappelijke en culturele context te veel ontbrak, en dat de volledige concentratie op de hoofdpersoon het boek onvoldoende ‘wetenschappelijk’ maakte.
Het litteken van de dood is inderdaad geen ‘duidende’, maar een ‘inventariserende’ biografie, waarin Blom op basis van het zeer omvangrijke archief van de schrijver en beeldend kunstenaar heel nauwgezet diens leven reconstrueert. Wolkers werd volwassen tijdens de Tweede Wereldoorlog, een periode die hij zelf indringend heeft beschreven in bijvoorbeeld Kort Amerikaans. Maar Blom heeft zich niet verplicht gevoeld om uitgebreid in te gaan op de Duitse bezetting van Nederland, omdat hij er waarschijnlijk – en terecht – van uit is gegaan dat wie een biografie van bijna duizend bladzijden over een schrijver en kunstenaar gaat lezen, een redelijk beeld van deze ‘context’ zal hebben.
Onno Blom gaat de langverwachte biografie van Harry Mulisch () schrijven
Onno Blom, schrijver, biograaf van Jan Wolkers en medewerker van deze krant, gaat de langverwachte biografie van Harry Mulisch () schrijven. Blom neemt de opdracht over van de eerder beoogde biograaf Robbert Ammerlaan (80), de vroegere uitgever van Mulisch bij De Bezige Bij. Het boek zal naar verwachting in het najaar van verschijnen met als werktitel De magiër. Ammerlaan heeft zich volgens de uitgever ‘om persoonlijke redenen uit het project moeten terugtrekken’.
Het is niet het eerste biografische werk dat Blom schrijft over Harry Mulisch, de auteur van klassiekers als Het stenen bruidsbed (), De aanslag () en De ontdekking van de hemel (). Hij werkte eerder samen met de schrijver aan het biografische fotoboek Mijn getijdenboek ; Zijn getijdenboek , dat in verscheen. ‘Het kwam in die periode ook wel ter sprake dat ik een biografie zou schrijven’, zegt Blom. ‘Mulisch zei daar twee dingen over: ‘Ik vind het een prima idee.’ En: ‘We gaan het niet doen.’’ Volgens Blom vond Mulisch dat een schrijver pas na zijn dood een biografie verdiende, waar hij dan aan toevoegde ‘dat hij niet van plan was dood te gaan’.
Postuum
In overleed Mulisch toch, negen jaar na het verschijnen van zijn laatste roman
Biograaf Onno Blom schreef over Wolkers en voetbal: ‘Jan vereerde die Ajaxjongens als Griekse goden’
De voetballende Jan Wolkers, daar zijn we niet zo mee bekend.
Maar hij heeft gevoetbald, onze Jan. En hoe!
“In zijn jeugd, toen hij nog in Oegstgeest woonde. Op straat, en keihard, hè! Met bloedende knieën, want anders was het niets. Je moest er gedeukt en gebutst vanaf komen.”
Onno Blom vertelt het met veel enthousiasme. We staan in Betondorp bij het huis in de Akkerstraat, waar Johan Cruijff in zijn jeugd woonde.
In zijn hand houdt hij het pagina’s tellende boek dat hij schreef over Jan Wolkers en voetbal: Genialiteit staat nooit buitenspel.
Ja ja, zie je hem denken. Nu denken ze weer dat ik het aan het uitmelken ben of zo.
Onno Blom is de biograaf van kunstenaar en schrijver Jan Wolkers (). In verscheen de vuistdikke biografie Het litteken van de dood. En daarna nog een compilatie uit Wolkers’ dagboeken, Amstelglorie: zijn notities over de jaren op het gelijknamige Amsterdams volkstuinencomplex. En een privédomeindeel: Memoires van een biograaf. Met als ondertitel: In de voetsporen van Jan Wolkers.
“Nou ja,” zegt Blom, “die biografie telt ruim bladzijden, maar het hadden er ook kunnen zijn.”
Waarmee hij maar wil zeggen dat het helemaal niet zo gek is dat e