Guy t'sjoen kind
Guy T’Sjoen: “Dat is toch raar?”
Guy T’Sjoen is dol op zijn twee kinderen Maximiliaan en Elena. Hij vindt het vaderschap zalig en wordt er superblij van.
Hij en zijn man kregen twee kindjes met behulp van twee verschillende Amerikaanse draagmoeders en een eiceldonor.
“Ongeloof ook, want er zijn zoveel drempels waar we over moesten. Alleen al het papierwerk regelen duurde drie, vier weken, daarom verbleven we ook telkens ongeveer een maand in Californië na de geboorte van onze kindjes”, vertelt hij aan Dag Allemaal.
In ons land kan het op juridisch vlak allemaal een pak beter vindt Guy. Dat vertelt hij ook in zijn boek ‘Twee papa’s, de ongewone weg naar een gewoon gezin’.
“Op de Amerikaanse geboorteakte van onze kinderen staan wij, de twee papa's, als ouders. In België is degene die bevalt de legale moeder, zelfs als ze niet de moeder van dat kind wil zijn, en moet je als papa's je eigen kind adopteren. Dat is toch raar?”
Topdokter Guy T'Sjoen en zijn man getuigen over de moeilijke weg naar officieel vaderschap: "Als dit geen discriminatie is op basis van geslacht dan weet ik het ook niet meer"
Vandaag is het Vaderdag en dus worden de papa's extra in de bloemetjes gezet. Voor de gelegenheid waren topdokter Guy T'Sjoen en zijn man Milan te gast in "De Zevende Dag" over hun moeilijke weg naar officieel vaderschap. Volgens de Belgische wet kunnen twee vaders niet juridisch geregistreerd worden als ouder van een kind via een draagmoeder. In California, negenduizend kilometer verder, kan dat wel. "Wij konden dit betalen, maar door een gebrek aan Belgische regelgeving kunnen sommige gezinnen hun kinderwens niet realiseren".
Lore Penne
Guy T'Sjoen (52) en Milan Vansevenant (35) zijn dolblij met hun pasgeboren zoontje Maximiliaan: "Het is een heel rustige en lieve baby. Hij lijkt op ons allebei." Op hun eerste Vaderdag verrasten ze elkaar toevallig met hetzelfde kaartje, met opschrift "Twee vaders zijn beter dan een".
Maar het was niet gemakkelijk voor Guy en Milan: "Na twintig jaar homohuwelijk is het nog steeds moeilijk voor twee mannen om vader te worden", zegt Guy. Milan vult aan: "De adoptieprocedure kan lang duren
Denkers van nu over gezondheid van morgen.
Denk Zorg is een reeks meerstemmige voorstellingen die scherpe denkers op het podium samenbrengt. Zorgverleners, wetenschappers, opiniemakers en kunstenaars ontleden de medisch-ethische dilemma’s in een mensenleven en confronteren ons met de grote vragen van onze tijd. In woord, muziek en beeld.
Deze editie: Het zullen de hormonen wel zijn
Ze schommelen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Regelen opwinding en slaap, warmte en kou, honger en verzadiging. Ze sturen talloze lichamelijke processen aan en kleuren onze emoties en ons gedrag. Toch blijven hormonen geheimzinnig en ontastbaar en verklaren ze zeker niet elke vage klacht.
Hormonen zijn de motor achter de grote transities in het leven, zoals puberteit en menopauze. Overgangen die bij uitstek laten zien hoe hormonen ons fysiek en mentaal welzijn beïnvloeden.
- Waarom horen hormonen niet perfect in balans te zijn maar wel onder controle?
- Hoe drijven ze ons doen en laten?
- Wat als hormoonschommelingen klachten geven?
- Moeten we die effecten beperken? Of horen ze nu eenmaal bij het leven?
- En welke psychologische en sociale factoren mogen we niet over het hoofd zien?
Op het podium
Eva De Groote, audiomaker en
De nieuwe Peter Terrin, de (vervulde) kinderwens van Guy T'Sjoen en de winnaar van de Booker Prize: dit zijn de 5 boeken van de week
Peter Terrin laat in zijn nieuwe roman het hoofdpersonage in een wat als-verhaal stappen. Topdokter Guy T’Sjoen en partner Milan Vansevenant wilden doodgraag kinderen en kozen voor draagmoederschap. Samantha Harvey trekt samen met een ruimteteam banen rond de aarde in een betoverende roman, bekroond met de Booker Prize Marita Mathijsen schrijft de biografie van de vrijgevochten schrijfster Betje Wolff. En in een essayreeks over de grote emoties geeft kunsthistorica Barbara Baert betekenis aan 'enthousiasme'. Dit zijn de 5 boeken die VRT NWS deze week tipt.
Myriam Blieck, Luna Corthals
1
Peter Terrin schrijft vaderboek
In 'Nog lang geen winter' (uitgeverij De Bezige Bij) voert Peter Terrin hetzelfde personage op als in zijn eerdere roman 'Al het blauw'. Toch wil de auteur het geen vervolg noemen. "Het verhaal speelt zich 30 jaar later af, en het is maar de vraag of het inhoudelijk echt een vervolg is", vertelt Terrin op Radio 1.
'Nog lang geen winter' is een soort what if- verhaal waarin het hoofdpersonage op reis gaat naar het leven dat hij niet heeft geleefd. Simon, in het vorige boek nog een jonge
Guy T’Sjoen: “Daarom koos ik om die job te doen”
Sommige mensen dromen er al sinds hun jeugd van om dokter te worden. Voor topdokter Guy T’sjoen was dat allesbehalve het geval. Hij maakte de keuze pas op zijn zeventiende, aan het einde van zijn humanoria.
“Ik had niet meteen een duidelijke studierichting voor ogen. Ik ging me inschrijven aan de UGent en koos van dat grote bord met studierichtingen impulsief voor geneeskunde. Er was toen ook niemand in de familie werkzaam in de medische sector. En zo werd ik de eerste dokter in de familie, al heb ik nu ook wel een neefje dat als arts is afgestudeerd”, vertelt Guy aan Story.
De studies van Guy duurden uiteindelijk 7 jaar en het is pas tijdens die 7 jaar dat Guy zijn keuze maakte voor Endocrinologie.
“Ik koos het omdat ik het vak toch wel heel speciaal en interessant vond. Het was niet meteen een droom, maar gevoelsmatig vond ik het wel bij mij passen. Dat het in deze specialiteit erg goed meevalt qua intensiteit van wachtdiensten en weekendwerk, zal ook wel meegespeeld hebben in die beslissing. Als endocrinoloog kan je een vrij normaal sociaal leven uitbouwen.”