Edgar du perron ziek

Toelichting

Qua motieven en thematiek vertoont Du Perrons werk een grote eenheid. Niet alleen kan De smalle mens worden beschouwd als een paralleltekst van Het land van herkomst, de auteur heeft enkele verhalen die hij oorspronkelijk in zijn roman had willen opnemen uiteindelijk bestemd voor zijn ‘Onzekeren’-project. Verder staan in de roman aantekeningen over de actualiteit die erg lijken op de meer essayistische ‘blocnotes klein formaat’.

Du Perrons voorwoord voor de definitieve bundeling van zijn blocnotes, onder de ironische titel In deze grootse tijd, is volledig ingegeven door de politieke situatie aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Hij noemde zijn notities ‘de uiting van een gestoorde intellektueel, een intellektueel (het woord is op zichzelf haast een beschuldiging geworden), gestoord door een grootse tijd. Dat de grootsheid van deze onze tijd evenredig is aan de wijze waarop hij door politiek werd bevracht, weet iedereen. De intellektueel van de notities dus, werd gestoord, omdat de politiek “zich met hem bemoeien ging”.’

[…]

Volgens Du Perron had de hypocrisie de voorwaarden geschapen voor de ‘grootse tijd’ waarin hij leefde, ‘een van de meest stompzinnige perioden [] die de me


Geschiedenis: Hoe zag onze wereld er vroeger uit en wat gebeurde er toen?

Nederlandse schrijver

De Nederlandse schrijver E. du Perron richtte samen met Menno ter Braak en Maurice Roelants in de jaren dertig van de twintigste eeuw het invloedrijke literaire tijdschrift Forum op. 'Het land van herkomst' () wordt als het belangrijkste werk van Edgar du Perron beschouwd. In 'De man van Lebak'beschreef hij het leven van Eduard Douwes Dekker, de man dit beter bekend is als Multatuli.

Opleiding

Charles Edgar du Perron werd op 2 november geboren bij Batavia in Nederlands-Indië, waar zijn vader als ondernemer werkzaam was. Du Perron werd hevig verwend door zijn moeder en mislukte op de HBS, waarna hij enige tijd privéles kreeg voor de akte mo-Nederlands. E. du Perron deed journalistiek werk en maakte lange reizen. In kwam hij met zijn ouders naar Europa.

Perron maakte lange reizen

Het gezin ging in Brussel wonen, maar Edgar du Perron vertrok een jaar later naar Parijs, waar hij veel kunstenaars leerde kennen en correspondent was voor Het Vaderland. Hij debuteerde in met 'Manuscript trouvé dans une poche'. Vier jaar later verscheen zijn eerste Nederlandse uitgave 'Een voorbereiding', maar dit werkje verscheen onder het pseudoniem Kristiaan Watteyn. In ve


Perron, Charles Edgard du ()

&#; Huygens ING - Amsterdam. Bronvermelding: J.H.W. Veenstra, 'Perron, Charles Edgard du ()', in Biografisch Woordenboek van Nederland. URL: []

Perron, Charles Edgard du (ps. o.a. Duco Perkens) schrijver (Meester Cornelis in Nederlandsch-Indië - Bergen (N.H.) ). Zoon van Charles Emile du Perron, landheer, en Marie Mina Madeline Bédier de Prairie. Gehuwd op met Simonne Elise Sechez, van wie hij op is gescheiden. Uit dit huwelijk werd 1 zoon geboren. Opnieuw gehuwd op met Elisabeth Geertruida de Roos, uit welk huwelijk ook 1 zoon werd geboren.

Zijn jeugd in Nederlands-Indië werd gekenmerkt door ziekte, verhuizingen en mislukking op school. Zijn vader, vermogend en behorend tot het dan al een eeuw in de kolonie gevestigde patriciaat van Franse oorsprong met vertegenwoordigers in de hoogste rangen van leger, bestuur en rechtspraak, besloot in bij wijze van lucratief avontuur een rijstpellerij op te zetten aan de nauwelijks bewoonde zuidkust van West-Java. Met tussenpozen bleef het gezin er tot , waardoor de enige zoon maar weinig regelmatig onderwijs kreeg. Nadat de onderneming was mislukt, keerde het gezin naar Meester Cornelis terug. In die randgemeente van het toenmalige Batavia doorliep Eddy met moeite de lagere school.

Leven en werk

Biografie

De schrijver, journalist en dichter E. du Perron werd geboren in Nederlands Indië op 2 november in Meester Cornelis, het huidige Jatinegara op Java. Als schrijver en criticus was hij vooral actief vanuit Parijs en Nederlands-Indië. Het land van herkomst is zijn bekendste werk. Eind vestigde hij zich in Nederland, waar hij enkele uren na de Nederlandse capitulatie op 14 mei in Bergen (NH) overleed.

Kees Snoek, hoogleraar Nederlandse literatuur aan de Université de Paris-Sorbonne, schreef in een uitvoerige biografie van Du Perron, E. du Perron, Het leven van een smalle mens (pdf) (scan). Uit deze biografie wordt op deze website veelvuldig geciteerd. 


Boeken

Du Perron schreef gedichten, romans, verhalen, dagboeken, critisch proza, werken over Multatuli, publiceerde bloemlezingen, vertaalde een aantal werken en verzorgde zelf uitgaven. In zijn beginjaren schreef hij vaak onder pseudoniem (bv. Duco Perkens). Alle als zelfstandige uitgave verschenen werken zijn te vinden in de afdeling boeken van deze website. In verscheenDeOnzekeren, E. du Perrons ‘Onvoltooide’ in 95 ontwerpen bezorgd door Ronald Spoor en Herman Verhaar.


Artikelen

Veel artikelen, gedichten, hoofdstukken uit de zelfstandig ver

E. (Eduard) du Perron (–) stamde uit een adellijk Frans geslacht dat generaties lang in Nederlands-Indië gevestigd was. Hij groeide op op Java en verhuisde na de Eerste Wereldoorlog naar Europa, waar hij verbleef in Parijs en Brussel. In trok Du Perron naar Montmartre waar hij een tamelijk bohémien bestaan leidde en kennismaakte met schilders en schrijvers van dat moment. In verscheen zijn eerste boek, Manuscrit trouvé dans une poche (). In Antwerpen ontmoette hij Paul van Ostaijen, Gaston Burssens en de schilder Willink, en was hij een van de oprichters van het tijdschrift De Driehoek. Hij raakte meer en meer georiënteerd op de Nederlandse literatuur en in schreef hij het geruchtmakende essay Uren met Dirk Coster. Hij richtte het tijdschrift Forum op, dat door zijn invloed en die van Menno ter Braak toonaangevend werd in de Nederlandse literatuur van voor én na de Tweede Wereldoorlog. In trouwde hij met Elizabeth de Roos aan wie hij zijn grote roman Het land van herkomst () opdroeg.

Als dichter publiceerde Du Perron verscheidene bundels, waarvan Parlando () de bekendste werd. Zijn poëzie en poëzieopvattingen inspireerden een hele generatie, zoals de hele latere Criterium-groep waaronder Gerard den Brabander, Jac. van Hattum en Ed. Hoornik.

Zie ook de websi