Veronique peck
Amerikaanse acteur
De Amerikaanse acteur Gregory Peck werd in geboren in La Jolla, Californië als Eldred Peck. Hij was de zoon van een Ierse drogist en studeerde medicijnen aan de universiteit van Berkeley. Hij maakte zijn studie echter niet af. Peck werd gevraagd in een amateur toneelclubje en bleek zo goed te zijn, dat hij na korte tijd reeds de overstap naar Broadway kon maken.Oscar
In speelde Gregory Peck zijn eerste filmrol als Russische partizaan in 'Days of glory'. In 'The keys of the kingdom' () was hij te zien als missionaris in China. De film bezorgde Peck een Oscar nominatie. Gregory Peck speelde daarna een groot aantal verschillende rollen. Gregory Peck kroop onder meer in de huid van Abraham Lincoln, Ambroce Bierce, generaal Douglas MacArthur, Joseph Mengele, F. Scott Fitzgerald en koning David.Voor zijn rol als advocaat Atticus Finch, die de verdediging op zich neemt van een ten onrechte van verkrachting en moord verdachte zwarte man, in 'To kill a mocking bird' van Robert Mulligan, kreeg Gregory Peck een Oscar.
Politieke mening
Gregory Peck kwam als een van de weinige Hollywood-acteurs altijd voor zijn politieke mening uit. Hij was een progressieve democraat en zeer tOver ‘Het loopt het ademt het leeft’ van Helen Knopper in De Volkskrant, 2 april
Tien jaar geleden maakte de &#;vergeten schrijfster&#; Helen Knopper deel uit van de reeks portretten die journalist Joris van Casteren bundelde in ‘Zeg mijn lezers dat ik doorschrijf’. Die titel klonk vastberaden en triest, want het was twijfelachtig of we ooit iets van die noeste arbeid te zien zouden krijgen. Maar zie. Een paar maanden voor haar 82ste verjaardag viert Helen Knopper haar comeback met ‘Het loopt het ademt het leeft’, de &#;biografie van een vriendschap&#;, een terugblik op de jaren , toen de schrijfster optrok met Roos Bonheur, een dierbaar drankorgel in de Amsterdamse Nieuwmarktbuurt. (…) Beschamende situaties, tot vechten aan toe, kenmerkten deze vriendinnenschap. Maar ook diepgewortelde verbondenheid. Knopper overziet alles, tot en met jeugdfoto&#;s van Roos waarop haar lach ontwapenend scheve tandjes blootgeeft, vergelijkbaar met Audrey Hepburn toen die achter op de scooter zat bij Gregory Peck, in de film Roman Holiday. (…) Later had Hepbum ineens kaarsrechte krijtwitte rijtjes in haar mond. Een stuk minder, vindt Knopper, die in haar portret van Roos de flair van de tragiek laat winnen en de tuthola in zichzelf eronder krijgt. Het heeft even geduurd. Maar dit beloof
'Knockin’ on Bob's door!’
Zodra het weer mocht, kon hij het niet laten. Corona had live-vertolkingen van zijn laatste album verhinderd. Rough and Rowdy Ways kwam juni uit. Volgens velen de kroon op zijn werk. Daar zat Bob Dylan dan: kroon op het hoofd, maar thuis. Tot november , toen hij zijn Never Ending Tour, zoals zijn concertreeks vaak wordt genoemd, hervatte in de Verenigde Staten. Stad en land gaat hij af. 62 concerten. In mei en juni nog veertien in het Westen.
Na afloop van het concert in Boston dit najaar raak ik in een café aan de praat met Ed, leraar Engelse literatuur, zijn vriendin Ronda, en Keith, vriend van Ed. De mannen begin 40, zij rond de 35 jaar. Ed heeft twee kinderen uit een eerder huwelijk. Time Out of Mind, Dylans album uit , heeft het voor Ed gedaan. De muziek, het nummer Not Dark Yet vooral, hielp hem door de ellende van zijn scheiding heen. Hoe beoordelen zij de polarisatie in Amerika? Die is diep en gevaarlijk, is de reactie. En Bob Dylan, hoe verhoudt hij zich daartoe? ‘He transcends it!’ roepen de twee vrienden in koor. En, voegen ze toe, Dylan is een van de nog zeer weinigen voor wie dat geldt, ‘he’s got wisdom’. Het hoofd van Dylan moet op het honderd-dollarbiljet afgedrukt worden, vinden ze. Als iemand Amerika symbolise
Zoek de homo
Wéér een Hitchcock-biografie? Is het laatste woord over de in overleden Master of Suspense niet al gezegd? Nee, want de Britse oerbiograaf Peter Ackroyd biedt altijd iets bijzonders.
De Hitchcock van Peter Ackroyd valt niet los te zien van zijn biografieën over Londen, de Theems, William Blake, William Shakespeare, Charles Dickens, J.M.W. Turner, T.S. Eliot en Charlie Chaplin. Het overkoepelende thema in al die boeken is de 'Cockney-kijk op de wereld', een visie waarbij angst, fantasie, mysterie, hard werken en zwarte humor samenkomen in een sadistisch universum.
Dat geldt zeker voor de maker van films als Psycho, Rear Window, The Birds, Spellbound en Strangers on a Train.
Ackroyd staat lang stil bij Hitchcocks achtergrond als enig kind uit een katholiek arbeidersgezin, eerst woonachtig in Leytonstone en later langs de 'zwartgekleurde' Theems in Limehouse. Anders dan veel andere 'Cockneys' was dit gezette moederskindje schichtig en op zichzelf. Toen hij op een dag te laat thuiskwam, zorgde zijn vader, een groente- en later visboer, ervoor dat hij kort in een politiecel verdween.
Die ervaring vergrootte zijn existentiële angst. De kleine Hitchcock was een binnenvetter die het liefst in zijn slaapkamer zat, met spoorboekjes denkbeeldige reizen makend. Of krant
A Conversation with Gregory Peck ()
Het leven van Gregory Peck, verteld door de man zelf. Dichterbij de acteur zal je niet geraken. Zijn acteerwerk is een liefde van verhalen vertellen en dat helpt wel als je zelf terugblikt op je eigen verleden. De film is niet bepaald creatief, vooral een vastlegging van enkele gesprekken en beelden, maar Gregory Peck maakt het zelf boeiend genoeg.
Zonder al veel weg te geven van de documentaire, mag je wel zeggen dat Gregory Peck een familieman was. Maar ook een professionele acteur wiens carrière nooit escaleerde, maar die altijd voorbereid aan een rol begon en veel toewijding gaf aan de films waarin hij meewerkte. Hij blikt ook terug op enkele films. En Peck kan goed vertellen, dus dat is enorm gezellig om te zien. Alsof de man in je huiskamer zit en uren kan blijven vertellen waarbij iedereen aan zijn lippen hangt. Met af en toe de nodige humor en respect voor zijn toeschouwers.
De film komt uit de documentaire reeks American Masters, een reeks documentaires van Amerikaanse cultuurmakers. Uit die reeks bvb komt ook The Doors: When You're Strange en Pearl Jam Twenty.