Amy belle husband

I am a lecturer in the Department of Arts and Culture at the University of Amsterdam and program director for the Bachelor's programs in Art History, Music Studies, Theatre Studies, and Global Arts, Culture, and Politics within the same department. My academic background is in anthropology, history, and archaeology; my research is interdisciplinary and generally focuses on the discursive quality of (historical) architecture and the politics of social space. More specifically, I publish on perceptions and uses of historical elite architecture based on letters, diaries or fiction, and (in collaboration with Wouter van Elburg) on the demolition of urban architecture (in print and online: https://amsterdamsloopt.nl/). Two very recent publications include the inaugural lecture for my professorship by special appointment at Groningen University (see: https://shorturl.at/efqK7) and an edited volume on ‘the fiction of the country house’ (Van Gorcum) co-edited with Arnon Grunberg. Occasionally, I also delve into the history of the cat as a symbol of counterculture (see for instance the 2023 article written with Harry Reddick https://humanimalia.org/article/view/13534/19684).

Maar hij wist ook op genereuze toon kwaliteit te erkennen – zij het dat het dan minder vaak over Nederlandse schrijfsters ging. In 1875 schreef hij over George Sand:

‘Deze boeken van mevrouw Sand zijn bij hun verschijnen, tusschen de jaren 1830 en 1845, in Nederland slechts bij uitzondering op hunne regte waarde geschat; en dit lag voor een deel aan de tijdsomstandigheden, voor een ander deel aan de buitensporigheid der schrijfster zelve. Wij die nu leven, en zoo min door de eene als de andere oorzaak in het ontvangen van een zuiveren indruk belemmerd worden, kunnen gemakkelijk anders en juister oordeelen. Voor ons is mevrouw Sand een bewonderenswaardig verschijnsel; eene penvoerster zonder wedergade niet alleen, maar een geest grooter dan eenige andere bekende vrouwegeest, dien het tweede vierdedeel der 19de eeuw heeft voortgebragt.’

Nu was bewondering voor George Sand in zekere zin onvermijdelijk, maar ook voor tegenwoordig minder bekende auteurs ontsteekt Huet in enthousiasme, bijvoorbeeld voor de Duitse Wilhelmine von Hillern, auteur van Die Geyer-Wally uit 1875. Hetzelfde jaar schrijft Huet:

‘In en buiten Duitschland is de schrijfster van Wally reeds zoo geprezen, dat elke aanbeveling van haar werk overbodig kan geacht worden. Inzonderheid v