De Duitse meteoroloog Alfred Wegener () bracht als eerste het idee van de continentendrift naar voren. Zijn theorie is gebaseerd op de in elkaar passende oostkust van Zuid-Amerika en westkust van Afrika. Daarnaast herkende hij overeenkomsten in gesteentelagen en fossielen aan weerszijden van de Atlantische oceaan. Zijn theorie bleef gedure Gevonden op
Wegener, Alfred
De Duitse meteoroloog Alfred Wegener () bracht als eerste het idee van de continentendrift naar voren. Zijn theorie is gebaseerd op de in elkaar passende oostkust van Zuid-Amerika en westkust van Afrika. Daarnaast herkende hij overeenkomsten in gesteentelagen en fossielen aan weerszijden van de Atlantische oceaan. Zijn theorie bleef gedure Gevonden op
Geen exacte overeenkomst gevonden.
it-Platentektoniek: de rupsbanden van de planeet.
Tot eind negentiende eeuw dacht men dat de continenten altijd op dezelfde plaats lagen. Dat idee kwam onder vuur te liggen naarmate natuurvorsers steeds meer aanwijzingen vonden voor een woelig verleden van onze planeet. Deze onderzoekers bleven echter de underdogs binnen de gevestigde orde van de wetenschap, tot honderd jaar later, het ultieme bewijs voor de continentendrift werd geleverd.
Tekst: Kathelijne Bonne.
Eind negentiende eeuw waren de gebieden in het zuidelijk halfrond ingelijfd als kolonies van Europese grootmachten. Niet alleen kolonisten werden erheen gestuurd, maar ook natuurwetenschappers voor verkenning en veldwerk. Vele geologen meldden zich aan. Het draaide uiteraard vooral om grondstoffen.
Maar toch hadden deze natuurvorsers een tweede agenda. Ze waren pioniers in hun vakgebied, en werden gedreven door de drang te ontdekken, onder het mom van het in kaart brengen van delfstoffen. Ze kregen de kans de natuur in onontgonnen gebied beter te begrijpen en hun steentje bij te dragen aan allerlei fascinerende ideeën die in die tijd opbloeiden. Ze verzonden plichtsgetrouw hun verslagen naar Europa waar die in vakbladen werden gepubliceerd.
Eduard Suess, een Oostenrijkse profe
Platentektoniek: de rupsbanden van de planeet.
Tot een eeuw geleden dacht men dat de continenten altijd op dezelfde plaats lagen. Dat idee kwam onder vuur te liggen naarmate natuurvorsers steeds meer aanwijzingen vonden voor een woelig verleden van onze planeet. Deze onderzoekers bleven echter de underdogs binnen de gevestigde orde van de wetenschap, tot honderd jaar later, het ultieme bewijs voor de continentendrift werd geleverd.
Tekst: Kathelijne Bonne.
In de 19de eeuw waren de gebieden in het zuidelijk halfrond ingelijfd als kolonies van Europese grootmachten. Niet alleen kolonisten werden erheen gestuurd, maar ook natuurwetenschappers voor verkenning en veldwerk. Vele geologen meldden zich aan. Het draaide uiteraard vooral om grondstoffen.
Maar toch hadden deze natuurvorsers een tweede agenda. Ze waren pioniers in hun vakgebied, en werden gedreven door de drang te ontdekken, onder het mom van het in kaart brengen van delfstoffen. Ze kregen de kans de natuur in onontgonnen gebied beter te begrijpen en hun steentje bij te dragen aan allerlei fascinerende ideeën die in die tijd opbloeiden. Ze verzonden plichtsgetrouw hun verslagen naar Europa waar die in vakbladen werden gepubliceerd.
Eduard Suess, een Oostenrijkse professor gesp
Alfred Wegener
geoloog uit Duitse Keizerrijk ()
Alfred Lothar Wegener (Berlijn, 1 november – Groenland, ca. 16 november ) was een Duits meteoroloog en aardwetenschapper. Hij is vooral bekend door zijn theorie van de verschuiving der continenten. Biografie. Alfred Wegener was de jongste van vijf kinderen. Zijn vader Richard Wegener was theoloog en leraar Oude Talen aan het Gymnasium zum Grauen Kloster in Berlijn. Zijn moeder heette Anna Schwarz. De liefde voor de natuur kregen de kinderen Wegener met de paplepel ingegoten. In verwierf zijn vader het gebouw van de oude glasfabriek Zechliner Hütte bij Rheinsberg.
Afleveringen
Boeken Geografie februari
Pas verschenen
Van Oosterom, G. Boerderij en buitenplaats. De relatie tussen landbouw en buitenleven in het Amstellands Arcadië (). Noordboek, p., € 49,
Eigenaren van buitenplaatsen langs de Amstel, Angstel en Gein hielden daar in de 17e en 18e eeuw ook een boerderij en agrarische gronden aan. Niet omdat het economisch veel opleverde, integendeel, maar omdat ze daarmee zeggenschap hielden over ‘de ruimtelijke enscenering van het eigen arcadisch decor’. De boer beheerde en verzorgde het landschap voor de buitenplaatsbezitter; via de boer bleef de bezitter de baas over het landschap rondom de buitenplaats. Dat concludeerde landschapshistoricus Gerrit van Oosterom in zijn in Groningen verdedigde proefschrift op basis van onderzoek bij ruim buitenplaatsen in Amstelland.
Nors, D. Langs de kustlijn. Podium, p., € 22,
Een boek voor liefhebbers van de westkust van Jutland, de periferie van Denemarken. Romanschrijfster Dorthe Nors neemt de lezer mee in persoonlijke beschouwingen over (haar herinneringen aan) het landschap aldaar. Ze bezoekt ook de Waddenzee.
Signalementen
Een avontuurlijke dwingeland
Budding, J. Lady Hester Stanhope (), koningin van de woestijn. Biografie van een negentiende-eeuwse reizigster. Walburg Pers, p