Alfred döblin biografie
De nieuwe grote roman?
Thomas Brussig over de Wende en haar gevolgen
Zo was Joseph Roth de romancier van verval en ondergang van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie. Erich Maria Remarque schreef met 'Im Westen nichts Neues' een grote roman over de Eerste Wereldoorlog. In de vierdelige roman 'November - Eine deutsche Revolution' van Alfred Döblin wordt het einde van die oorlog en de revolutie in Berlijn beschreven. In de romans van Heinrich Böll keert de tijd terug van het nationaal-socialisme en de Tweede Wereldoorlog.
Sinds de val van Muur en de Duitse eenwording wordt in Duitsland uitgekeken naar de grote Wenderoman, de roman waarin de geweldloze revolutie van oktober/november en het eenwordingsproces in een hoofdrol zouden spelen. Even leek het erop dat Günter Grass met 'Ein weites Feld' die roman had geschreven, maar zijn boek vond geen genade in Duitse ogen.
Is nu 'Wie es leuchtet' van Thomas Brussig deze grote roman geworden? De Duitse recensenten reageerden verdeeld. Duidelijk is wel dat Brussig een serieuze poging heeft ondernomen om de gebeurtenissen tussen de zomer van en die van nieuw leven in te blazen. En daarin is hij ook geslaagd. Zijn omvangrijke boek is amusant en meeslepend, soms bizar, soms ontroerend. Maar bovenal vindt je de sfee
Inhoudsopgave
Over Nico Rost en Alfred Döblin
Ewout van der Knaap
Abstract: Artikel over de vertaalpraktijk van Nico Rost (), die bijna vijftig boeken van Duitstalige schrijvers uit het interbellum vertaalde, inleidde of samenstelde.
Nico Rost () was een enthousiaste tijdgenoot van Duitstalige schrijvers uit het interbellum. Een blijk daarvan zijn de kleine vijftig titels die door hem werden vertaald, ingeleid of samengesteld. De schrijvers ervan (van Alfred Döblin tot Arnold Zweig) kende hij bijna allemaal persoonlijk. Zijn voortdurende geldnood probeerde Rost daarnaast vooral met journalistieke klussen te lenigen. Een groot schrijver was hij niet, zijn kracht lag in de reportage en het engagement dat uit zijn werk sprak. Hij is ‘niet meer dan een voetnoot’ in de literatuurgeschiedenis, constateert Hans Olink in zijn recente Rost-biografie. Om die voetnoot om te vormen tot een zelfstandig verhaal heeft Olink speurwerk verricht naar Rosts vele activiteiten op de grensgebieden van journalistiek, politiek en literatuur.
Politiek was Rost een linkse individualist, die menig conflict uitvocht met de communistische partij. Met zijn vele contacten pendelde Rost tussen de culturele circuits in Duitsland en Nederland. Hij manifesteerde zich in diverse bladen als ‘propagandist
Stretto &#; Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.
De Duits/joodse schrijver Lion Feuchtwanger () was zo ongeveer de hoofdfiguur van de “Exilliteratuur”. Dat hij ook de beste contacten had met de groten der Toonkunst is veel minder bekend. Een nieuwe biografie maakt dat duidelijk.
Niet alles was rozengeur en maneschijn
Tussen en verbleven in veel grootsteden Duits-joodse &#;exilauteurs&#;. Ze verbleven in Parijs, Amsterdam, Stockholm, Zürich, Praag, Moskou en Mexico, vooraleer ze koers zetten naar Californië of New York. Velen maakten een stop aan de Azurenkust, aan de Belgische kust (Oostende, Bredene, De Haan) of verbleven tijdelijk in andere badplaatsen en kuuroorden. Anderen verging het slechter. Ernst Toller, Walter Hasenclever, Walter Benjamin, Kurt Tucholsky, Stefan Zweig en Klaus Mann pleegden na hun gedwongen emigratie zelfmoord.
Tot zij die het overleefden en al dan niet in meer of mindere mate in een comfortabele toestand leefden, behoorden enkele van de belangrijkste schrijvers van hun tijd: Bertolt Brecht, Hermann Broch, Ernst Bloch, Alfred Döblin, Lion Feuchtwanger, Bruno Frank, A. M. Frey, Oskar Maria Graf, Heinrich Eduard Jacob, Hermann Kesten, Annette Kolb, Siegfried Kracauer, Emil Ludwig, Heinrich, Klaus en Thomas M
Alfred Döblin en het antisemitisme in Duitsland
Hans Ester
In het voorwoord van zijn in verschenen brochure Der Judenstaat schrijft Theodor Herzl: ‘Der Gedanke, den ich in dieser Schrift ausführe, ist ein uralter. Es ist die Herstellung des Judenstaates. Die Welt widerhallt vom Geschrei gegen die Juden, und das weckt den eingeschlummerten Gedanken naar eind1.
Het antisemitisme, dat als voorspel tot de ontwikkelingen binnen Hitler's Derde Rijk in het interbellum al bedreigende proporties begon aan te nemen, is geen erfenis van de twintigste eeuw. Evenmin is het de nalatenschap van een bepaald land of van een bepaalde sociale groepering. Antisemitisme is een vrijwel universeel verschijnsel, dat feitelijk in de tijd van Mozes begint en zich in de huidige tijd in een andere vermomming opnieuw lijkt aan te dienen.
Rond de eeuwwisseling werd het gevaar van een groeiend antisemitisme o.a. scherp gezien door de katholieke graaf Heinrich Coudenhove-Kalergi (). Hij promoveerde in aan de universiteit van Praag op een dissertatie over Das Wesen des Antisemitismus.Ga naar eind2. Uitgaande van de verontrustende tekenen van zijn tijd, geeft Coudenhove-Kalergi een schets van het door hem consequent als religieus anti-judaïsme betitelde verschijnsel door
Alfred döblin definities
Alfred Döblin
[internationale literatuur]() Duitse avant-gardist die vooral historische romans schreef, maar zijn faam dankt aan het grote-stadsepos Berlin Alexanderplatz (). Deze collage van historisch materiaal en verschillende vertelperspectieven geldt als een van de hoogtepunten van het modernisme en werd in de jaren zevGevonden op
Alfred Döblin
[internationale literatuur]() Duitse avant-gardist die vooral historische romans schreef, maar zijn faam dankt aan het grote-stadsepos Berlin Alexanderplatz (). Deze collage van historisch materiaal en verschillende vertelperspectieven geldt als een van de hoogtepunten van het modernisme en werd in de jaren zevGevonden op
Geen exacte overeenkomst gevonden.